Locatie Ongebonden Schaken

Pionnen zijn immers de ziel van het schaakspel. Zij bepalen het verschil tussen aanval en verdediging. Het verschil tussen winst en verlies. Dit verhaaltje wordt toegeschreven aan Philidor. Philidor is ook de naam van ‘de oudste schaakclub van Nederland‘. De heer Scholten, schaakhistoricus, vindt daar iets van. Een rabbithole om je in te verliezen. Misschien iets voor onze onderzoeksjournalist Benno.

Benno was druk met deadlines, dus kon niet aansluiten bij de voorbereiding. De libelle was niet interessant genoeg op vrijdagavond. Voor mij wel. Ik heb geen deadlines, denk ik. De Waterjuffer had kleine Assendelftjes en Offringaatjes die de deur bewaakten en meer vragen op mij afvuurden in 1 minuut dan de gemiddelde journalist op een politicus zou kunnen. Na deze ontvangst kon ik, na lange tijd, weer eens meemaken hoe het is om met kleine kinderen aan tafel te zitten en hoe ongelofelijk lang het naar-bed-gaan proces kan duren.

Toen de kinderen op bed waren mocht ik 1 keer in het team bij Ernst-Jan. Ik mag nooit heel lang bij Ernst-Jan in het team. Wij hebben altijd zoveel plezier, doen niet aan maatmekkeren en winnen best vaak, misschien wel omdat we zoveel plezier hebben. Benno werkte aan zijn deadline.

Op zaterdag wandelde ik naar de speelzaal. Schaal 13 was al druk bezig met het klaarzetten, waarvoor dank. Volgende keer zijn we er allemaal weer om 12.00 uur. Alleen Benno niet, want die haalt dan broodjes vis onderweg. Omdat hij dat lekker vindt, omdat wij dat lekker vinden, maar ook wel een beetje omdat hij dan met recht te laat kan komen.

De zon scheen heerlijk, dus de meesten zaten nauwelijks aan het bord, maar stonden buiten vitamine D te tanken. Benno werkte aan zijn deadline in de achtertuin en kon niet het verslag schrijven.

Ernst-Jan speelde volgens de 90-9-1 regel. 90 procent ad interim teamleider. 9 procent bier drinken, plezier maken. 1 procent op zijn eigen partij gefocust. Dat was te zien. De pionnen van Pastoor stonden niet goed. Tegenstander Cas had vrij snel de vis op het droge. Als ik het goed begreep, was Cas jarig. Een vrij makkelijk cadeau om uit te pakken zo. Benno heeft op het moment van schrijven 1234 volgers op X.

Na Ernst-Jan volgde een nul voor Groen, mans pion b4 gedaan, maar dat was niet goed. Floris verloor de draad in een wildwestachtige affaire, ook hier misten er veel pionnen rond de koning. Het einde heb ik niet meegekregen. Paul deed iets terug. Ook hij had zijn pionnen voor de koning verloren. Maar dat had wel veel stukken gekost. Het leek echter nog wel gelijk, maar Jippe vergat dat hij de dame moest spelen. Deze werd pardoes ingesloten. Benno zag de kansen van ons team verder somber in.

Frits wilde het niet meer over zijn partij hebben, maar won wel. Renze had de opening overleefd. Amir had kansen gemist op voordeel en er was een gelijk midden-eindspel uitgekomen. Dit behandelde Renze uitstekend. Amir deed op het oog logische pionzetten, maar daarmee was zijn stelling ineens slecht. Ik denk dat Philidor deze partij wel als voorbeeld had kunnen gebruiken om zijn quote te bewijzen. Benno nam nog een biertje en was al best ver met zijn deadline.

De tijdcontrole was gehaald. De deadline ook. Het stond 3-3. Mathijs stond minder, maar kon misschien vechten voor remise. Hendrik stond iets beter, maar het was niet gemakkelijk. Benno bestelde op luide toon 7 pepernoten. Hij moet nog een paar maanden wachten tot er weer pepernoten zijn. Een fan van Philidor vroeg zich af of Benno vaker bij schaken kwam kijken.

Hendrik kwam in een gewonnen eindspel, kreeg een biertje van Kees en won. Mathijs bleef vechten, maar het was tegen de bierkaai. We spelen 4-4. Philidor wordt kampioen als ze niets geks doen. Wij gaan naar Zevenaar volgende ronde. Benno speelt, het liefst met overnachting.

Benno was er de hele dag, regelde het eten bij de Thai en verloor met toepen. Benno speelde vandaag niet. Dit illustreert waarom LOS voor mij een hele leuke club mensen is.

Dit kun je niet verkopen, twee weken na dato het verslag schrijven. En als God almachtig is, kan Hij dan een steen maken die Hij niet kan optillen? Iets uit Psalm 118, geen idee. We speelden in een kerk in Haren dat PtV keurig geregeld had. Overigens ging Hij met de winnaars (S.G. Dr Max Euwe) mee terug richting Enschede. Een match die zeker anders had kunnen lopen, waar Koen soepel won tegen Bertholee, had Renze een zware steen aan Kroeze. Het verschil op de klok leidde tot een wanhopig stukoffer waar objectief gezien geen aanleiding voor te vinden was. Na twee weken berusting op deze partij heeft Hij ervan geleerd. Waar op het eerste gezicht misschien honing geoogst kan worden, zal je, als je niet uitkijkt, vele malen gestoken worden door de zwerm. Kortom, schaken is geduld hebben.
Een interessante kwestie speelde zich af bij JJ, zoevende stukken leken de zwarte stelling te penetreren maar Jasper Kamphuis liet zich niet zomaar zonder compensatie wegdrukken. Complicaties kwam hij solide te boven en trok de partij naar zich toe. Dan Mathijs tegen Dinand Postma; halfje als mikpunt en de stelling was er bovendien ook naar. Gezien de stand moest ie door, dood of de gladiolen dan maar. Derde nul. Een te zware steen voor Los.

Het zal toevallig zijn gweest dat we 100 elo gemiddeld minder hadden tegen Max Euwe, maar deze 100 hadden we in het voordeel in de andere bekermatch in de Nosbo beker. Traditioneel tegen Hoogeveen elk jaar, net zoals PtV’s halfje om de avond te openen. Zijn commentaar was dan ook grotendeels gericht op de andere partijen, zoals dat EJP’s pot een ‘typische partij was tussen twee mensen die niet kunnen schaken’. Gelukkig won Ernst-Jan dan, maar de complimenten waren inmiddels voor PtV. Tjaart’s pot was zeker typisch, met Dame en veel extra pionnen tegen twee torens. Moeilijk op het eerste oog, die pionnen lopen nou eenmaal niet snel, maar ruim voldoende voor een technische winstvoering. Hendrik’s pot kan ik helaas niet meer goed reproduceren, al weet ik wel dat hij moe was van hard werken, een studie en tentamens. Deze man kan een flinke steen tillen, me dunkt.

Door in de Nosbo beker, uitgeschakeld in de KNSB beker. Morgen de reguliere KNSB competitie in en tegen Bussum. Kan de Pastoornorm wellicht aangepast worden?

Bussum ligt op een vergelijkbare afstand van Amsterdam als Veendam van Groningen. Qua inwoneraantal zijn Bussum en Veendam vergelijkbaar groot.

Op 8 februari speelden wij een cruciale wedstrijd voor klasse 2A in Bussum, in het fraaie Denksportcentrum, dat van alle gemakken is voorzien: sappige gehaktballetjes met augurkschijven, mooie prenten aan de muur van lang vergane schaakgrootheden. De entree wordt gesierd door een fraai kunstwerk, samengesteld uit uitgerangeerde analoge schaakklokken – creatief en indrukwekkend!

Het is misschien wat vreemd dat ik dit verslag schrijf, aangezien ik fysiek niet aanwezig was op deze historische dag. Dat zat namelijk zo: in de loop van de week werd ik verkouden en voelde mij op de speeldag niet lekker. Gelukkig was Ernst-Jan bereid het volleybaltoernooi van zijn dochters te laten schieten om onze kampioensaspiraties in stand te houden – maar daarover later meer. Een groot voordeel was dat Paul, de jarige job (zijn vrouw moest hard werken, dus hij kon toch schaken), zoals gebruikelijk na een minuut of twintig zijn remise alweer had veiliggesteld. Zo kon hij het thuisfront op de hoogte houden met allerhande foto’s en ingesproken sfeerimpressies. Het was alsof je er toch een beetje bij was!

Die remisedrang – of remiseonvermijdbaarheid – van Paul doet soms de wenkbrauwen fronsen. Hoe kan het dat zo’n getalenteerde en vernuftige speler steeds weer in deze remisemodderpoel terechtkomt? Antwoorden zouden te vinden kunnen zijn in Pauls schaakjeugd. Daar is iets gebeurd. Een diepgaande schaakanalyse zou dit mysterie wellicht kunnen ontrafelen.

Goed, het halfje staat, en zoals zo vaak is dit het fundament waarop wij Lossers onze wedstrijd spinnen en garen. Als eerste haakte Mathijs aan. De avond ervoor had hij gezopen als een Viking, bij de voorbereiding in het H’tje. Een keer een andere aanpak dan het moeizaam doorploegen van partijen van mogelijke tegenstanders. De Scandinaviër was een rots en de naïeve aanval van wit verzonk in de fjord. Met een stuk minder gaf de tegenstander snel op.

De tegenstander van Benno miste een fraai familieschaak op zet 31 (Pc5, om precies te zijn). Einde oefening!

Tjaart had gelukkig op tijd zijn bolide uit de garage kunnen slepen. Bedankt voor het rijden, en fijn dat je winterbanden had – het was namelijk behoorlijk gaan vriezen die zaterdagochtend. Tjaart demonteerde de vijandelijke stelling in een handomdraai, en er kon weer een punt worden bijgeschreven.

Arjan, gerustgesteld door de winterbanden en recent weer vader geworden van een prachtige dochter, zat er ontspannen bij. Zijn teamleiderschap geeft ons vleugels. De vleugelaanval van de tegenstander werd met een goed getimede tegenstoot in het centrum weerlegd. Alle stukken stonden “ineens” goed, en daardoor konden ze weer terug in de doos.

Floris, onze voorzitter, experimenteerde met een nieuwe opening. Varianten uit de eigen keuken kunnen een risico vormen, maar in dit geval was de tegenstander zo van zijn stuk – en al in ontzag voor de indrukwekkende presence die Floris nou eenmaal heeft – dat van weerstand geen sprake kon zijn.

Hendrik, belast met het vinden van een geschikt restaurant, verkeerde in blakende vorm. De geografisch als pion-eilanden vereenzaamde pionnenclubjes werden omsingeld en ontmanteld, waardoor het eindspel een kolfje naar zijn hand was.

En dan EJ. De voorsprong was 6,5 – 0,5. Wat zou hij doen? Zou hij het nog voor zichzelf verpesten?! Pion voor, remiseaanbod, handen geschud. Twee ratingpunten in de tas, de 2000-grens doorbroken. Einde schaakcarrière Jan Joris. Tragisch genoeg betekent dit ook dat dit mijn laatste verslag is. Mijn laatste partij: een nederlaag tegen de kampbeul.

Nog vervelender dat ik er niet bij was – ook omdat men nog lekker uitgebreid ging tafelen bij de lokale Griek. Anthony Quinn was hier de uitbater en schonk de ouzo guitig. Zijn dochter maakte de heerlijkste tzatziki. Echte feta, veel dode gyros. Man, man, wat een feestmaal met een 7-1 overwinning op zak. Er werd geen gratis toetje geserveerd, zo ver ik kon vaststellen aan de hand van de verzonden tikkies in samenhang met de prima geprijsde bon. Iedereen vertrok weer met de auto, behalve Hendrik, die met de trein naar een verjaardag ging.

Dank jullie, Los-vrienden, voor de fijne tijd. Nu Philidor Leeuwarden ook heeft verloren, lijkt de weg naar het kampioenschap in de 2e klasse A weer helemaal open – zonder mij.