Auteur: Ernst-Jan

Jarenlang hebben wij (toen we nog SISSAnen waren) onze thuiswedstrijden in het Denksportcentrum Jannes van der Wal gespeeld. Eerst met Henk, later Judith, nu met Ria, maar ons altijd welkom gevoeld. Zo ook op 3 april, toen onze teamleider Jan Joris onze thuiswedstrijd tegen de Groninger Combinatie zo had gepland, dat deze precies samenviel met het Snelschaakkampioenschap van onze gastheren.

We mochten zelfs in dezelfde zaal spelen, waar W.I.M. van Beersum zowel het snelschaken als onze wedstrijd in goede banen leidde. Ondergetekende wil Wim nog bedanken voor het extra notatieformulier, hierover later meer.

Eerst terug naar 17.45 uur; we mochten ons melden bij Hendrik waar wij gefêteerd werden op een heerlijke Lasagne met een fijn glas wijn ernaast. Hier werden we wel meteen gechallenged op ons probleemoplossend vermogen, aangezien Frits (liefhebber van de 1e klas) besloten had om zijn liefhebberij juist vandaag wat langer uit te oefenen. Benno kon eigenlijk niet invallen, maar besloot om alles uit zijn handen te laten vallen en zich om 19.00 alsnog te melden voor een hap lasagne. Hij eiste wel meteen bord 1 op. En terecht. Om te voorkomen dat er nullen uitgedeeld zouden worden naast het bord namen we het protocol ongewenst gedrag van de GC nog even door. Hier stond eigenlijk niets in wat een mooie avond in de weg zou staan.

Koen wilde wel spelen, maar kon / mocht niet. Op zich niet gek, gezien zijn weekendplannen. Hij vergat uiteindelijk wel om in dat weekend te spreken over Auto’s, Dame-eindspelen zonder aanwezige borden en/of geslachtsdelen van partners. Dit komt 10 mei wel weer.

Inhoudelijk schrijven over schaken is velen gegeven zie ik vaak op Schaaksite, onze eigen site en websites van andere schaakverenigingen. Helaas is die gave mij volledig onbekend. Ik ben volgens Koen ook wonderbaarlijk goed, voor iemand die niet kan schaken. Ik moet dan ook volstaan met opmerkingen van anderen (Koen, Mathijs) over de gespeelde partijen.
Benno speelde tegen Loek: volgde lang de partij tussen Pedersen en Bjorberggaard maar na 8.d3 van Loek was hij op onbekend terrein.
Hendrik tegen Maurice had een symmetrische engelsman met potentere lopers. Bij Benno ging een uurtje later misschien iets
Bij E-J tegen Milan voorzag een kenner een eindspel met een goede tegen een slechte loper.
En JJ tegen Jouke had al gaten geschoten in de zwarte structuur. Zelfs zonder te ontwikkelen. Koen zag vanuit huis dat het goed was.

Bij Benno ging een uurtje later misschien iets mis. Bij Hendrik leek alles goed. E-J was wat gelijkig (hierover later meer, (dit was om 21.21 uur)). Jan Joris miste zijn mojo en een pionnetje. Koen had vanuit huis dat laatste anders ingeschat.

Zo rond 2200 had JJ ineens een mooie zwarte hinderpaal. Speelde EJ het prachtig thematische f5. Bleek dat Hendrik naast de lasagne nog iets anders voor fijnproevers produceerde. En had Benno meer stof om ver na te denken, dan in zijn shirt.

Ineens was het klaar (op 1 partij na, hierover later meer). Jan Joris maande zijn tegenstander tot remise, deze weigerde dat, deed een slechte en toen was het toch remise. JJ kwam er achter dat hij beter wordt als hij de “oude” JJG tevoorschijn tovert en respect afdwingt, goedschiks danwel kwaadschiks, ook bij de jongere generatie. “Magisch halfje”, aldus Mathijs.

Benno helaas een 0. Hendrik ook een 0. Klaar, afgelopen, uit. Weg bekerdroom. 23.14 uur, 2,5-0,5. E-J potremise stelling. Frits en Mathijs al vol op het (drank-)orgel. Complete team in gedachten al in H’tje. E-J doet remise aanbod, echter is er 1 klein dorpje dat dapper weerstand blijft bieden. 1 man met ambitie. 1 persoon die zonder teamgenoten om zich heen, met een paddelarm, en een missie, probeert om water uit een steen te persen; MILAN.

Zwoegend, steunend, zoekend naar een voordeeltje, proberend om 3x dezelfde stelling te vermijden, 250 ratingpunten meer dan zijn tegenstander, geen zin in remise, geen zin om snel naar bed te gaan, geen behoefte aan Apfelkorn. Het werd 23.30, het werd 23.45, al zijn teamgenoten naar huis, alle snelschakers naar huis, alleen nog Wim die een nieuw notatieformuliertje komt brengen aangezien de 80 zetten al lang gepasseerd waren. En een blok LOSsers, met biertjes, en borrelglaasjes, en smachtende blikken. Het werd 0.00 uur. Nog geen beweging op het bord te ontdekken; E-J speelt maar weer eens Kg8, of Kh7, of iets vergelijkbaars. Teamleider JJ, supporter Frits en bord 1 Benno nemen nog maar een balletje (met zuur). Mathijs haalt nog een sapje. Hendrik schrijft alvast de titel van dit verslag (Mostertman kost LOS 2 uur slaap de neus). En dan eindelijk dringt het tot Milan door dat er vandaag (en gisteren trouwens ook niet, het is inmiddels 00.11 uur) niets meer dan een halfje te halen is. Een zucht, een hand (de linker), en de focus op zaterdag. (noot redactie: weer een halfje, tegen vergelijkbare tegenstander).

1-3, weg bekerdroom. Gelukkig wel de zekerheid dat JJG ook volgend jaar teamleider zal zijn.

Om met Benno te spreken; Loesoe, Loesoe, loesoe, Lusu, LOS, LOS, LOS!

PS:

Er is geen focus keyphrase ingevuld

SEO-analyse: Heeft verbetering nodig

Leesbaarheidsanalyse: OK

Mocht de lezer op zoek zijn naar schaaktechnische verhandelingen, eindeloze varianten, diagrammen, vergelijkingen met grootmeesters en termen als “profylaxe”, “fianchetto” of “Damevleugel” dan moet ik hem/haar/het teleurstellen. Ik kan daar niets zinnigs over zeggen. Wellicht dat een van mijn meer getalenteerde teamgenoten na de volgende wedstrijd jullie hier iets over kunnen vertellen. Ik niet. 

 “Verliezen leert je vooruit te kijken, problemen op te lossen en (hopelijk) de volgende keer met meer zelfbeheersing aan de dag te leggen. Het leert je ook compassie en empathie, omdat het je nederig maakt en je wel uitkijkt om zelfvoldaan te zijn. En het beste van alles is dat het veerkracht leert”

Ontkenning

Soms is het lastig om te geloven dat het verlies echt is. Het dringt nog niet tot je door. In deze fase kun je gedachten hebben dat het niet waar is of dat het misschien allemaal niet zo erg is als het lijkt. Geen zorgen, dit is een normale afweerstrategie. Dit kan weer overgaan wanneer jij je volledig bewust bent geworden van het verlies.

Protest

Ook kan het lastig zijn om te accepteren dat het verlies echt is. Hierbij kun je boos zijn op alles en iedereen. Je kunt gedachten hebben zoals “Waarom ik?” of “Waarom nu?”. Het verlies kan als oneerlijk aanvoelen. Uiteindelijk zullen deze boosheid en tegenstrijdige gedachten, minder worden

Onderhandelen en vechten

Als de boosheid of tegenstrijdige gedachten gezakt zijn, kun je helderder naar het verlies kijken. Het kan zijn dat je probeert er alles aan te doen om de pijn van het verlies zo klein mogelijk te maken. Soms worden er doelen gesteld en beloftes gedaan voor de toekomst, om dit soort pijn in de toekomst te voorkomen. Denk hierbij aan meer tijd besteden aan schaken of extra inzet tonen op je werk of in een relatie. Ook kan het zijn dat rituelen voor jou helpend zijn.

Aanvaarding

Uiteindelijk zullen de negatieve gevoelens minder worden en probeer je het verlies te accepteren. Dit komt echter in golven. De ene dag kan het beter met je gaan maar de dag erna kunnen de gevoelens weer erger geworden zijn. Het gaat hier vooral om het feit dat je het verlies een plekje kunt geven en met het verlies leert leven. Hoe snel dit gebeurt bij iemand, verschilt sterk per persoon. Je kunt rouwen ook zien als transformeren: met behulp van een teamgenoot ga je je anders verhouden tot dat wat je bent verloren en ook tot het leven. Transformeren hoeft geen eindstation te hebben. Je kunt het telkens blijven doen, op vele momenten in je leven. Telkens wanneer jij het verlies ervaart en/of ermee geconfronteerd wordt.

Ik weet nog niet precies in welk stadium wij ons momenteel bevinden. Maar wel weet ik dat Hendrik node gemist werd; als mens, maar zeker ook als de man van de koffie. Wat wij nu dronken had, op het door Frits buiten de deur aangeschafte bakkie pleur na, niets met koffie te maken. Was het dit wat ons nekte? Of was het de verlammende angst om te degraderen. Of was het de frikandel XXL die we zelf nog open moesten snijden. We zullen het wel nooit weten. Maar er was iets….

Paul “ik heb geen zin” ten V speelde een prima pot, met een mooie 0,5-0,5 als resultaat.

Bij opa Frits was er eigenlijk nooit sprake van disbalans. Ook hier 0,5. 

Bij wereldreiziger / ondernemer / Sjaak Afhaak Jan Joris werd er lang, heel lang een om de remise heen gedanst. Om vervolgens tot 0,5-0,5 te besluiten.  Ook leuk.

Naast mij zat Arjan, met in zijn hoofd zijn buurman en onze Casper. Dit doet hem blijkbaar goed. Als enige van het 8-tal wist hij zijn (betere) stelling wel tot winst te voeren. Winnen als de rest verliest, je moet het maar kunnen.

Ondertussen probeerde Mathijs koffie uit een steen te persen. Tevergeefs. 

Tjaart, Ernst-Jan, Floris, en Renze het zijn sadomasochisten. Uren en uren achter een bord zitten, eerst bitterkoud daarna langzaam opwarmend, om uiteindelijk met niets, helemaal niets te eindigen. Of het nou volle torens, stukken, pionnen of levenslust is wat er werd weggegeven op de verschillende borden. Het ene was nog treuriger dan het andere. Als het klinkt als verlies, overkomt als verlies en opgeschreven wordt als verlies; dan is het verlies. Een 0.

Als het verdriet niet langer te ontkennen is en protesten, onderhandelingen, tegenaanvallen, etc. niet geholpen hebben, treedt vaak depressie op. De persoon voelt zich machteloos en sluit zich vaak af voor contact of gedraagt zich teruggetrokken. De persoon sluit zich ook af voor communicatie, bijvoorbeeld door weg te lopen, de telefoon er op te gooien, zich ziek te melden, in een donker hoekje te gaan zitten en/of drugs tot zich te nemen zoals alcohol, pijnstillers, kalmeringsmiddelen en slaapmiddelen. Dit geldt bij ons trouwens ook als we winnen.

Tegenstander Micha Jans rekende ons nog even voor hoe wij wellicht toch aan degradatie kunnen gaan ontsnappen. Maar klasse 3A lonkt.

Gelukkig konden we nog een hapje eten bij de Mexicaan waar Frits als 35 jaar komt, waar hij voor het eerst geen Combinacion bestelde. Het was het goed toeven, de (ons aangeboden) Mescal was heerlijk. Koen en Stan vervingen Sjaak, tot onze grote vreugde. Benno weet sinds zaterdag zeker dat Four Roses niet Cantina Mexicana is. Voor de zekerheid heeft hij het zelfs gevraagd aan een serveerster van Four Roses.

We gaan proberen te leren genieten van iets waar we niet goed in zijn. Vanaf nu geef ik zelf het goede voorbeeld als ik weer verlies, ik zal dan zeggen: “Jammer, maar ik vond het wel gezellig!”

En dan werd onze klusser ook nog eens 34. Terwijl we dit vierden schoten we gezamenlijk door alle stadia van rouwverwerking heen. 

Wat rest is de kater.