Auteur: Koen

HSP/Veendam – LOS

Zo dan, ik kan Hoogezand van mijn lijstje ‘nog te bezoeken schaakverenigingen’ doorstrepen. En dat met een krul en plusje. Het kneuterige wijkcentrum, de eenrichtingsstraten (druk druk druk, het moet hier goed gereguleerd worden!), het ietwat knorrige barpersoneel, de biertjes voor 1,90, de gemiddelde leeftijd van de vereniging en de rest van de bezetting van het wijkcentrum en niet te vergeten de bezoekers uit Ter Apel maakten dat ik bijna de gehele avond een halve glimlach, halve grinnik op mijn gezicht had. Nou ja, behalve dan wanneer ik doodsangsten uitstond, maar daarover zo meer.

Niet alleen beviel de speellocatie, ook de Italiaan die door Casper was gevonden om ons uit de gedachtenspinsels van ondergetekende te redden en zodoende niet in een shoarmatent te eindigen. Na het eten chauffeurde Frits ons, in de auto van de niet aanwezige PtV (teamspirit), in no-time naar de Kern, waar de strijd zich af zou spelen. HSP/Veendam is op papier wel eens sterker geweest, maar goed, dat was Ajax ook. Wat meer zei was de opening die op het bord verscheen bij Frits en Wiebe. Een wat onorthodoxe zwarte opzet in een Italiaan zou mij waarschijnlijk de nodige problemen hebben voorgeschoteld (dikke tip!), maar de klassieke Frits zet zijn stukken gewoon goed neer en lijkt al snel te gaan winnen. (Dat wil zeggen, het kan nog even duren, maar winnen zal hij.)

Aan de andere kant naast mij zit Casper. Nog altijd in de running voor de Rupert-Cup, nog altijd niet vies van een grove aanpak, nog altijd creatief, nog altijd een Frans-specialist met beide kleuren en hoewel lengte nooit een probleem is, werd dit toch een vrij kort potje. Iets verderop zat Renze, en omdat hij iets verderop zat en de speelzaal traditioneel krap is heb ik er weinig van mee gekregen. Het was Engels, zwart gaf iets in het centrum voor actieve stukken en een meerderheid op de damevleugel. Toen ik na enige tijd langzaam uit mijn nachtmerrie ontwaakte, was te zien dat Renze een stuk meer had en nog maar 1 of 2 goede zou hoeven te doen om de aanval van wit te neutralizeren. Nou ja, dat gebeurde dus.

Mijn eigen partij dan. De oplettende Kernklant zou hebben kunnen zien dat er bij vlagen een mix van paniek, verbazing, onbegrip, vergetelheid en diepgeheugengraven over mijn gezicht trok. Een nieuwe opening leren zonder te leren is niet makkelijk, en als dit dan iets scherps is dan sta ja bijna meteen mat als je een foutje maakt. Wel leuk hoor… achteraf, maar als je tijdens de partij niet meer begrijpt waarom je standaardcounter niet werkt als hij op b4 pakt, of waarom dat paard naar f5 met zoveel tempo komt dan begint de twijfel. Ik heb toch alleen maar de standaardzetten gedaan..? (Fout.) Hij deed toch iets raars, dan moet ik hier iets goeds hebben. (Fout.) Goed, ik zie niet waarom het goed is, maar dit moet het principieel gezien zijn, ik sta immers goed. (Fout.) Langzaam maar zeker drong tot mij door dat ik iets fout gedaan moest hebben, maar wat werd mij pas zondagmiddag na een kopje koffie duidelijk. Hoe dan ook, ik had me met het nodige geluk naar een stelling met gelijke kansen weten te wurmen en kreeg inmiddels zelfs een kwaliteit van mijn tegenstander. Niet dat de stelling daarmee enorm voordelig voor mij was. Frits was inmiddels ook op het scorebord klaar, dus ik stelde maar voor remise aan te bieden zodat we naar de kroeg konden (en oké… ik zat zo slecht in de partij dat ik vreesde zelfs met de kwal meer nog in de problemen te komen), maar daar wilde Frits niets van weten. Even later won ik toch, schreven we 4-0 op, bedankte ik mijn tegenstander voor het lesje en zoefde de bak van Paulus weer richting Zuiderdiep.

Soms slaan we de derde helft over (op papier), maar om helemaal niets te zeggen over Santon III, het broederschap der Antonianen, de Leonesses, Atjes Grand Prestige, Moniek Smit, laminaat leggen, sichtloos schenken, angstige flauwvallerij, mislukte gala’s, meneer VerjaardagUs, de Twister, de Warhol, de Cirkel, de afvalrace, Katja en haar 2 welpen, Jasses, Doe eens normaal jongen, of alles dat daartussen gebeurde… dat zou jammer zijn. We mochten niet in een shoarmatent eindigen van Casper… dus die heb ik maar overgeslagen.



LOS – Schaakwoude 2

Hoe doe je dat, een verslag schrijven over een wedstrijd die weken geleden plaatsvond en waar je bovendien al weinig van mee gekregen hebt? Ik zou kunnen proberen alles weer na te gaan, maar dat duurt allemaal zo lang dus ik houd het bij een kort stukje.

Vrijdag was Paul jarig, en dat is niet alleen voor Pol de mooiste dag uit zijn leven, ook zijn teamgenoten zien dit als een hoogtepuntje in hun jaar. De drankjes vloeiden rijkelijk, al heeft Pol zijn shotjeskaart nog steeds niet aangebroken. Het werd laat, later, laatst voordat ik in mijn heerlijke bedje belandde. Mijn bedje was zo heerlijk dat ik niet ruim, maar kort voor aanvang van de wedstrijd pas op locatie was. Gelukkig kennen Hendrik en Erik-Jan mijn reputatie, dus er was al opbouwactiviteit gaande. Een snel woordje met onze nieuwe gastvrouw (Lyan, alweer zo’n topper) het koffiezetapparaat aanslingeren en we konden aan het schaken. Een kwartiertje later konden ook onze niet-spelende teamgenoten beginnen aan hun wedstrijd, tegen de drankfles (dikke winst).

Leuk hoor dat schaken, maar het is wel zo dat deze potjes behoorlijk op de autopiloot gaan. Dat maakt dan ook dat de spanning om de uitslag helaas ontbreekt. Dit betekent overigens niet dat onze tegenstanders geen kansen hebben, maar de kans dat het op 5 borden misgaat is gewoon niet zo groot.

De partijen kunnen we categoriseren. Erik-Jan, Hendrik en Frits wonnen zonder dat ik me ooit enige zorgen heb gemaakt. Arjan en Jan Joris hadden stellingen die af en toe wat onduidelijk leken, maar de kans dat de winst binnengehaald wordt is dan nog steeds groot, zo geschiedde. De overtreffende trap van deze categorie was Floris, waarbij iedereen wel dacht dat hij ergens slecht tot verloren stond, maar er nog wel spel in de stelling zat. Dat spel zat er zeker ook nog in toen zijn tegenstander besloot op te geven in een remisestelling. Het geluk was niet tegen onze Floris, wiens dag steeds beter werd (gezien de stijgende innamecurve). Benno speelde scherp, tegen een van de sterkere spelers van Schaakwoude. Het werd een kort maar interessant potje dat in remise eindigde. Dan ikzelf, een vrij saai potje met veel gemanoeuvreer, een prettige stelling voor mij, maar zonder directe winst en een mooie afronding toen Sven een giftig pionnetje pakte. 7.5-0.5, prachtig en door naar Leeuwarden, waar we waarschijnlijk een gezellig weekend tegemoet gaan. (De derde helft kunt u wel raden, toch?)

Lijden met LOS

De teamleider was al stevig tekeer gegaan bij de oprichting van onze prachtige vereniging. Houdt uw agenda vrij! We zijn met twaalf, maar het kan zomaar afmeldingen gaan regenen als iedereen denkt dat er genoeg invallers zijn. Als oplossing volgde een strak afmeldschema met kleurtjes dat keurig werd ingevuld door bijna iedereen. Toen bleek dat er toch een tekort ontstond… operaties kun je niet afzeggen, kinderen kun je niet in de steek laten, terugvliegen uit Genève of de Spaanse hooglanden lijkt ook niet ideaal. Dan maar een e-mailwisseling opstarten met de tegenstrevers uit Hardenberg. Dat duurde even, want ze wilden wel meewerken, maar de bespreking van details duurde toch nog tot een dag voor de wedstrijd. Maar goed, hulde voor de Noorderijsselers die ondanks eerdere onwillige tegenstanders bij verzoeken tot vooruitspelers toch wilde meewerken. Zo konden Jan Joris en Koen, na een voortreffelijke bodem pasta pesto onderweg naar Renze om hun weg door het holst van de winteravond richting Hardenberg aan te vangen.

Aangekomen volgden meteen vriendelijke woorden, consumptiebonnen, maar ook het ontbreken van de moestuin rondom clubhonk de Pothof. De gemeente Hardenberg had zich na jaren ineens gerealiseerd dat een moestuin in de wijk niet paste in het bestemmingsplan. Je moet je er maar druk over willen maken… ik snap dat Paul zo druk is op zijn werk.

Het schaken begon goed, met Jan Joris die een Russische opzet koos. De controle over het centrum bleek het thema van de wedstrijd, want ondanks een missertje hier en daar voelde de witte zich prinsheerlijk achter de boeren op E4 en D4. Dan moet je natuurlijk nog wel een winstplan verzinnen… en dat werd gevonden in een lokkertje. Niet dat het waterdicht was, want tegenstander Joan ging in op de door JJ opgezette val, won een kwaliteit en kon zich vervolgens nog steeds rustig houden achter zijn linies. Toen de ‘ik hoef niet te slaan, het is geen dammen,’ regel echter even werd vergeten bleek Groen een hardnekkige wurggreep te hebben geslagen. Zwart offerde wanhopig een stuk terug voor twee pionnen, maar verloor aan het eind van de combinatie een extra toren waarmee de strijd snel beslecht was.

Buurman Renze moest even wachten op zijn koffie, maar had eigenlijk nog geen tijd gebruikt tot hij een pion mee kon snaaien. Pionnetje binnen, dus dat zal wel winnen, rijmt uw verslaggever rustig. Maar tegenstander Rutger had er nog wel zin in en zette voortvarend een koningsaanval op touw. Renze moet de volgende dag bridgen, dus er kon verdorie niet eens een biertje bij! Maar goed.. Renze is met een pilsje in de klauw al bijna niet te kloppen, dus zonder is het helemaal een beest. Met de tijd komt het materiaal, en met een kwaliteit en enkele pionnen minder was er dan ook geen redden meer aan voor onze vriend uit Hardenberg. 2-0 voor en nog 6 kanjers die achter de borden mogen verschijnen! We denderen door!