Auteur: Koen

Hoe doe je dat, een verslag schrijven over een wedstrijd die weken geleden plaatsvond en waar je bovendien al weinig van mee gekregen hebt? Ik zou kunnen proberen alles weer na te gaan, maar dat duurt allemaal zo lang dus ik houd het bij een kort stukje.

Vrijdag was Paul jarig, en dat is niet alleen voor Pol de mooiste dag uit zijn leven, ook zijn teamgenoten zien dit als een hoogtepuntje in hun jaar. De drankjes vloeiden rijkelijk, al heeft Pol zijn shotjeskaart nog steeds niet aangebroken. Het werd laat, later, laatst voordat ik in mijn heerlijke bedje belandde. Mijn bedje was zo heerlijk dat ik niet ruim, maar kort voor aanvang van de wedstrijd pas op locatie was. Gelukkig kennen Hendrik en Erik-Jan mijn reputatie, dus er was al opbouwactiviteit gaande. Een snel woordje met onze nieuwe gastvrouw (Lyan, alweer zo’n topper) het koffiezetapparaat aanslingeren en we konden aan het schaken. Een kwartiertje later konden ook onze niet-spelende teamgenoten beginnen aan hun wedstrijd, tegen de drankfles (dikke winst).

Leuk hoor dat schaken, maar het is wel zo dat deze potjes behoorlijk op de autopiloot gaan. Dat maakt dan ook dat de spanning om de uitslag helaas ontbreekt. Dit betekent overigens niet dat onze tegenstanders geen kansen hebben, maar de kans dat het op 5 borden misgaat is gewoon niet zo groot.

De partijen kunnen we categoriseren. Erik-Jan, Hendrik en Frits wonnen zonder dat ik me ooit enige zorgen heb gemaakt. Arjan en Jan Joris hadden stellingen die af en toe wat onduidelijk leken, maar de kans dat de winst binnengehaald wordt is dan nog steeds groot, zo geschiedde. De overtreffende trap van deze categorie was Floris, waarbij iedereen wel dacht dat hij ergens slecht tot verloren stond, maar er nog wel spel in de stelling zat. Dat spel zat er zeker ook nog in toen zijn tegenstander besloot op te geven in een remisestelling. Het geluk was niet tegen onze Floris, wiens dag steeds beter werd (gezien de stijgende innamecurve). Benno speelde scherp, tegen een van de sterkere spelers van Schaakwoude. Het werd een kort maar interessant potje dat in remise eindigde. Dan ikzelf, een vrij saai potje met veel gemanoeuvreer, een prettige stelling voor mij, maar zonder directe winst en een mooie afronding toen Sven een giftig pionnetje pakte. 7.5-0.5, prachtig en door naar Leeuwarden, waar we waarschijnlijk een gezellig weekend tegemoet gaan. (De derde helft kunt u wel raden, toch?)

De teamleider was al stevig tekeer gegaan bij de oprichting van onze prachtige vereniging. Houdt uw agenda vrij! We zijn met twaalf, maar het kan zomaar afmeldingen gaan regenen als iedereen denkt dat er genoeg invallers zijn. Als oplossing volgde een strak afmeldschema met kleurtjes dat keurig werd ingevuld door bijna iedereen. Toen bleek dat er toch een tekort ontstond… operaties kun je niet afzeggen, kinderen kun je niet in de steek laten, terugvliegen uit Genève of de Spaanse hooglanden lijkt ook niet ideaal. Dan maar een e-mailwisseling opstarten met de tegenstrevers uit Hardenberg. Dat duurde even, want ze wilden wel meewerken, maar de bespreking van details duurde toch nog tot een dag voor de wedstrijd. Maar goed, hulde voor de Noorderijsselers die ondanks eerdere onwillige tegenstanders bij verzoeken tot vooruitspelers toch wilde meewerken. Zo konden Jan Joris en Koen, na een voortreffelijke bodem pasta pesto onderweg naar Renze om hun weg door het holst van de winteravond richting Hardenberg aan te vangen.

Aangekomen volgden meteen vriendelijke woorden, consumptiebonnen, maar ook het ontbreken van de moestuin rondom clubhonk de Pothof. De gemeente Hardenberg had zich na jaren ineens gerealiseerd dat een moestuin in de wijk niet paste in het bestemmingsplan. Je moet je er maar druk over willen maken… ik snap dat Paul zo druk is op zijn werk.

Het schaken begon goed, met Jan Joris die een Russische opzet koos. De controle over het centrum bleek het thema van de wedstrijd, want ondanks een missertje hier en daar voelde de witte zich prinsheerlijk achter de boeren op E4 en D4. Dan moet je natuurlijk nog wel een winstplan verzinnen… en dat werd gevonden in een lokkertje. Niet dat het waterdicht was, want tegenstander Joan ging in op de door JJ opgezette val, won een kwaliteit en kon zich vervolgens nog steeds rustig houden achter zijn linies. Toen de ‘ik hoef niet te slaan, het is geen dammen,’ regel echter even werd vergeten bleek Groen een hardnekkige wurggreep te hebben geslagen. Zwart offerde wanhopig een stuk terug voor twee pionnen, maar verloor aan het eind van de combinatie een extra toren waarmee de strijd snel beslecht was.

Buurman Renze moest even wachten op zijn koffie, maar had eigenlijk nog geen tijd gebruikt tot hij een pion mee kon snaaien. Pionnetje binnen, dus dat zal wel winnen, rijmt uw verslaggever rustig. Maar tegenstander Rutger had er nog wel zin in en zette voortvarend een koningsaanval op touw. Renze moet de volgende dag bridgen, dus er kon verdorie niet eens een biertje bij! Maar goed.. Renze is met een pilsje in de klauw al bijna niet te kloppen, dus zonder is het helemaal een beest. Met de tijd komt het materiaal, en met een kwaliteit en enkele pionnen minder was er dan ook geen redden meer aan voor onze vriend uit Hardenberg. 2-0 voor en nog 6 kanjers die achter de borden mogen verschijnen! We denderen door!