Door de flessenhals

Op een stralende zaterdagmiddag stond de eerste wedstrijd van het KNSB-competitieseizoen gepland. We zouden thuis MSV uit Meppel ontvangen. Voor hun was dit dezelfde wedstrijd als ze het vorige seizoen mee afgesloten hadden. Voor ons niet: waar Meppel de 9e ronde vrij was speelden wij nog voor lijfsbehoud tegen de Spassken. Toch was er veel veranderd. Er was op instructie van de ALV een koffiezetapparaat aangeschaft. Er was bijna een nieuwe teamleider. Er waren mensen op tijd aanwezig om de speelzaal klaar te zetten. Er was geen GM aanwezig. Toch bleven sommige dingen ook bij het oude.

De start van de wedstrijd werd opgeluisterd door een warm welkomstwoord van de teamleider van LOS. Dit was verplicht: de nieuwe competitieleider van de KNSB had per mail de taken van de teamleider nog eens nauwgezet uiteengezet. Onze gediplomeerde wedstrijdleider, gediplomeerd CM en aspirant ambtenaar van het jaar was wegens piket- en garagewerkzaamheden vertraagd, waardoor de wedstrijd geleid zou moeten worden door een vooruitgeschoven pion van het online panel van arbiters. Het establishment had zich op deze wijze ook zeggenschap verschaft over de bijzonderheden die zich deze middag in een klein verenigingskroegje nabij het Hereviaduct in Groningen afspeelden. Hieronder doen we hierover verslag.

Op het eerste bord kwamen Paul en Richard met dezelfde kleuren als vorige keer tegenover elkaar zitten. Beide partijen hadden verbeteringen gevonden ten opzichte van de vorige partij. Het is zaak dan de eerste verbetering gevonden te hebben. Dat had Richard. Daarna speelde hij de partij voorbeeldig uit. Hiermee richtte hij de eerste 0 in jaren aan van onze CM voor het eerste team van LOS. Zuur.

Tjaart mocht op het tweede bord Micha te lijf. Micha, teamleider van MSV en onderdeel van het KNSB establishment kreeg goede kansen, maar kon zetherhaling uiteindelijk niet tegengaan. Een welkom halfje voor Tjaart, en LOS.

Van de partij tussen Floris en Roel heeft eerstgenoemde nog steeds nachtmerries. Soms is het een voordeel iets minder te slapen: als je wakker bent is het lastiger dromen. In de revanche tegen Ferdinand nam hij het ervan: precies werd de objectief betere zet steeds geprefereerd boven de praktische. Herinneringen aan deze partij zullen menigeen menigmaal een puntpaprika bezorgen – naar persoonlijke voorkeur met of zonder zaadlijsten.

Op 5 en 6 gebeurde het niet voor LOS: Henkie speelde remise, zonder op meer te hebben mogen hopen. Benno op bord 6 verloor nadat zijn tegenstander tegen iets te creatief openingsspel behoorlijk goede zetten vond.

Trots zijn we op de getoonde inspiratie op bord 7 en 8. Jan Joris kreeg al uit de opening een erg fijne stelling, waarna Marrit zich genoodzaakt zag de boel te compliceren met een onoverzichtelijke tactische wending. In de resulterende stelling was Jan Joris slagvast en het punt nooit meer in gevaar. Een snel en overtuigend puntje. Op bord 8 speelde Ernst-Jan een erg mooie pot, die hij had kunnen bekronen met een wat moeilijk te vinden torenmanoeuvre. In plaats daarvan kwam een net minder handige, waarna zijn tegenstander Alwin met bruut geweld zijn tegenkansen verzilverde.

Wie meetelt is waarschijnlijk lid van het online panel van arbiters, en dus al op de hoogte van de einduitslag. Voor de anderen zal ik de totaalscore hier meedelen: 3-5 verlies voor LOS. Een pijnlijk begin van de competitie: we hebben het kampioenschap al niet meer in eigen hand. Wat we wel in eigen hand hadden waren de vorken waarmee we de uitstekende barbecue en bijbehorende Sauerkrautsalat hebben mogen nuttigen. Dank.

Maak je niet te sappel

Het verslag van ronde 1 was er niet. We rekenden op ZZP’ers om het verslag te schrijven. Het gedrag, noch de houding van die gasten is echter niet te voorspellen. Het is veel beter om te rekenen op ambtenaren. Het liefst ambtenaren met 23 procent of 16,5 procent bonus. Onderwijzers, u weet wel van die halve ambtenaren, die mogen ook. Vandaar dat ik het verslag van de uitwedstrijd tot u breng.

Teamleider Arjan had de zaken weer goed/prima/uitstekend voor mekaar. In de auto zette hij uiteen dat er verschil bestaat tussen hoe mensen prima beoordelen. De een vindt prima een 7 op schaal van 10, de ander een 9. De voorbereiding voor de wedstrijd verliep prima. De opstelling was helder, de reis verliep voorspoedig. Hendrik had krentenbollen mee. Max Euwe verzorgde gratis koffie, thee en frisdrank. De maagjes van de dwaze maagdjes van LOS waren echter niet voldoende gevuld. Gelukkig waren broden en vissen snel gehaald. De deur van het Terphoes stond nog op een kier. Dus de gelijkenis stopt hier.

Arjan hoefde niet tegen Anne. Waar Anne de vorige keer de appel mocht wegdragen, waren de voortekenen voor een schoonheidsprijs vandaag minder aanwezig. ‘Ik doe in de opening altijd maar wat en dan lukt dat, omdat de tegenstander de goeie niet vindt en win ik heel snel of ik sta niet zo goed en ik verlies heel langzaam’. De ruilvariant van het Frans kwam op het bord. Volgens sommige de rotte appel van het openingsrepertoire van Arjan. Volgens anderen de oogappel van datzelfde repertoire. Een heuse twistappel dus. Arjans tegenstander snoepte een pionnetje op b2 mee. Een appeltje voor de dorst moet hij gedacht hebben. Het bleek echter een zure appel te zijn. Toen hij even later een verkeerde deed ging het van -1 naar +4 en was het appeltje eitje voor Arjan.

De dokter zat geheel volgens het spreekwoord aan de andere kant van de speelzaal. Uiteraard kwam hij weer in tijdnood. Dit keer lukte het hem wel om remise te maken. De analyse was volgens mij nog leuker dan de partij. Na het eten bespraken we het concept van relatieve tijdnood. Kan je jezelf dwingen om tijdnood te ervaren als je na 10 zetten meer dan een half uur hebt gebruikt? Misschien ook een goede vraag voor mijn tegenstander. Er waren namelijk nog best opties om de partij ten goede te keren na pionverlies/het geven van een pion. Sterker nog. Hij had zelfs ervoor kunnen zorgen dat nu in het verslag stond dat het een briljant pionoffer was. Maar met 3 minuten en niet een brein zoals Stockfish bleek dat te lastig. De ambtenaren dan? Hoe verging het hun? Maak je geen zorgen. Het komt allemaal goed en wordt allemaal vergoed. 1.5 uit 2, niet te veel willen doen. Gebroederlijk kozen ze de rest van de avond hun eigen pad. Daarbij wel openstaand voor nieuwe ambtenaren: stap in voor je 40e en je bent binnen. Floris heeft nog even om te beslissen. Floris speelde overigens wel mans, zoals hij of Koen dat zou zeggen. Kwaliteitje geven en weten dat er vast wel compensatie is en/of komt. Zo geschiede. Een frisse, hernieuwde Renze voegde met een zo niet nog frissere pot een punt toe aan de al binnengehaalde overwinning. Benno kon helaas geen potten breken. Na lang strijden was duidelijk dat hij zou verliezen. Het matbeeld toelaten met torens op b1 en b2 was een schappelijk einde van de wedstrijd en zo redde Loose Lou de eer voor de andere dokters. Volgende keer Benno op 1?

Pastoriaans Totaalschaak

Één van de bijzondere kenmerken van Groningen is, dat elke keer als je terugkomt, alles nog steeds hetzelfde lijkt te zijn. Het summum van dat gevoel beleefde ik afgelopen zaterdag in het Jannes van der Wal Denksportcentrum, waar ik toch al een zeker een jaar of tien niet was geweest. Bij die laatste gelegenheid, vast ook een competitiewedstrijd in de KNSB of NOSBO, stonden alle tafels precies hetzelfde, rook alles hetzelfde, en waren de spelers vast ook dezelfde.

Toch stond er deze keer een vrij nieuwe stadsderby op het programma. Spassky’s-LOS heeft alles in zich om uit te groeien tot een klassieker in de noordelijke schaakwereld. Aan de ene kant de Spassky’s: Een gezelschap noordelijke schaaklegendes met honderden jaren ervaring. Daartegenover LOS: Een verzameling excentriekelingen, op een goeie dag in staat tot heel veel, op een mindere dag tot iets minder. Die goeie dag was zaterdag wel gewenst, want in een jaar met versterkte degradatie zou een nederlaag een jaartje in de derde klasse betekenen, een lot dat de Spassky’s al voor de laatste ronde ten deel was gevallen. Teamcaptain Arjan ‘’Diamantauge’’ Dijkstra was niet te benijden.

Feit was wel dat hij een prima opstelling had bedacht. Het solide duo Ten Vergert-Lambrechts op 1 en 2, puntenmachines Van Assendelft en Rietveld op 3 en 4, Pastoor met de punt naar voren en Dijkstra zelf met de punt naar achteren op 5 en 6 en het duo De Jong en De Jongh, ook in te huren voor feesten en partijen, sloot de rij.

Het begon nog vredelievend met de enige remise van de middag. Wat moet het schaakleven heerlijk zijn als je Paul ten Vergert bent. Een achterban zo groot als die van FC Twente, en op het bord langer ongeslagen dan Xabi Alonso. Daar kon zelfs geen Muur van Baflo tegenop. Het remiseaanbod kwam dit keer zelfs van tegenstander Erik Hoeksema, het ultieme compliment voor de Meester van het gelijke spel.

Bij een goede derby zit het venijn in de staart, maar het hoogtepunt van afgelopen zaterdag vond al vroeg in de middag plaats. Geef Ernst-Jan z’n stelling en hij transformeert in Michels, Cruijff en Van Gaal tegelijk. Tegenstander Henk van Putten faciliteerde het allemaal door iets te gretig een pion te pakken, om ze vervolgens aan alle kanten om de oren te krijgen. Samen aanvallen, samen verdedigen, het paste allemaal precies. Een lust voor het oog!

De belangrijkste overwinning voor Mathijs vond waarschijnlijk later op de avond in de Euroborg plaats, maar een paar uur eerder bezorgde hij LOS al een belangrijk punt. Tegenstander Logtmeijer mocht uitrazen in de opening, waarna er vakkundig raak werd geschoten in de gaten die er in de zwarte stelling waren ontstaan. Dit ook nog allemaal met een nauwkeurigheid van 96%, Dick Lukkien kan trots zijn.

Ik zou graag zo goed willen kunnen schaken als Floris en Renze. Voor mijn gevoel doen ze altijd de beste zet, elk op hun eigen manier. Floris deed het rustig aan in de opening, zette daarna zijn stukken langzaam maar zeker op de goede velden en bij de eerste tactische mogelijkheid was het raak. Bij Renze direct richting de koning, ergens een kwaliteit meepakken, vervolgens niet op je lauweren rusten maar de tegenstander geen kans meer geven.

Ook Arjan was op zoek naar zijn inner Renze, en speelde de opening geweldig tegen Roelof Kroon. De kwaliteit werd alleen precies op het verkeerde moment gepakt, waardoor opeens de kansen keerden. Geen nood voor de teamleider, die er even goed voor ging zitten, terugvocht, maar met de gelijkmaker op de schoen helaas toch nog misgreep. Als je dan toch kan genieten van de partij en het spel van je teamgenoten, ben je met recht de ideale captain.

Koen gaat op vakantie naar Zuid-Italië, en als eerbetoon had zijn stelling veel weg van een Napolitaans gangenstelsel. Niet dat het veel uitmaakt, want bij Koen begint de partij pas als er minder dan 16 stukken op het bord staan. Toen dat het geval was, was het ook meteen uit.

Bleef over: Benno. Toen een groep Groningers 2 jaar geleden in Parijs het Hemelvaarttoernooi kwam spelen, bleef Benno ook vaak over, zwoegend tegen een talent in een bloedheet klaslokaal. Toen ik na de laatste ronde met een paar van die jongens in de metro zat, bleek dat Benno veel indruk had gemaakt: ‘’Mais Benno, lui il est vraiment cool.’’ Dit keer was het geen talent, maar wel de taaie Rolf Yska die lang bleef staan. Objectief was het vast helemaal niks, maar Benno bleef volhouden, won toch ergens een pionnetje, waarna de puristen al zaten te hopen op een eindspel toren + paard vs toren. Zo ver kwam het niet, want Benno maakte het daarvoor al af. Het vreugdedansje in de bar van het denksportcentrum was in elk geval net zo cool als zijn reputatie in Parijs.

De meeschrijver telt 6,5 punt voor LOS, en slechts 1,5 voor de Spassky’s. Het degradatiespook is afgewend, Diamantauge Dijkstra mag blijven (?) en de Spassky’s zien we hopelijk snel terug in de Tweede Klasse. Als het kan ben ik er dan graag ook weer bij!

Ruben Slagter