Categorie: verslagen

LOB

Locatie Onafhankelijk Bekeren betekent meestal dat je steeds verder het land in wordt geslingerd: beginnend in de regio ga je het hele land door. In ons geval worden we gejojood. Beginnend tegen onze oude club en vrienden van SISSA in Groningen, lootten we twee thuiswedstrijden tegen Hoogeveen en Assen. Nu in de vierde ronde stond Apeldoorn op het programma. Nu bleek dat ook de meest Losse van ons allen, hij die het verst van Groningen woont, zijn plicht niet meer kon ontlopen en hij meldde zich aan het front.

µConsult Apeldoorn heeft een team met 10 titelhouders beschikbaar en dit maakte het zowel onvoorspelbaar tegen wie we speelden, als dat we onze kansen realistisch, maar niet te hoog inschatten. Beginnend bij de Chinees om de hoek, was het weerzien alweer prachtig. Frits met verhalen over een op zijn vriendin lijkende Oekraïense, die 12 uur lang stilzitten aangenaam maakte. Koen met enthousiaste en moeilijke verhalen over deeltjesfysica en Renze had zich goed voorbereid door met een bridgetrui de blits te maken in het denksportcentrum. Daar aangekomen bleken de volgende individuele wedstrijden voor ons er aan te komen:

Roeland Pruijssers – Renze Rietveld (zwart)

Thomas Beerdsen – Frits Rietman

Nico Zwirs – Floris van Assendelft

Merijn van Delft – Koen Lambrechts

Bij Renze kwam er een scherpe Najdorf op het bord, waarbij het opviel dat wit wel erg vlug kwam met de flankaanval, en waarbij Renze vooral opviel door afwezigheid aan het bord. Roeland zie ik regelmatig op FollowChess sterke wedstrijden spelen overal op de wereld.

Frits leek tegen Thomas (tegenwoordig zonder Feyenoord-shirt) een gepointeerde opzet tegen te krijgen. Italiaans met snel …g6 (zodat zwak veld f5 niet meer zwak is), a4 uitlokken zodat na …Le6 de loper op b3 hangt, waarna hij een sterk centrum pakte met e5 en d5. Thomas kwam ook nog eens met Ph5, die g3 afdwong en Dd7 die h3 aanvalt. Als buurman was ik bang dat Frits onder de voet zou worden gelopen. Oh Frits, de Karpov uit Groningen, die zo goed is in kleine zetten, begon aan een groot plan. Eerst ging hij even een sigaretje roken.

Nico, die ondanks enkele jaren training door mij het al bijna tot IM heeft geschopt, besloot tegen mijn Najdorf 6.g3 te spelen, waarop ik tot een draak overging met 7…g6. Toen Nico zich ontwikkelde met 13.Le3 b4 14.Pd5 had ik een kleine deja vu:

In 2005 won Tim Lammens, naast mij zittend, van hij die we niet noemen, middels een truc waarmee je een stuk in het centrum wint. Ik weet dus al jaren van het bestaan van zo’n soort truc, alleen was me de precieze stelling inmiddels ontschoten. Enfin, na 14.Pd5 reproduceerde mijn grijze hersenmassa de herinnering.

Nadat we beiden tot nu toe vrij snel hadden gespeeld speelde ik 14…Pd7 en bood een drankje aan. Dit was een domme fout. Uiteraard zou mijn tegenstander nu ‘verplicht’ worden tot het wachten met zetten tot ik terug ben. De genoemde truc (15.Pd4?? Lxd4! 16.Lxd4 e6 en zwart wint op ironische wijze een stuk) zal hij dus zeker zien. Al koffie halend zat ik dus te denken hoe ik het beste op 15.c3 kon reageren…

Koen ondertussen speelde alsof het een Fischer-Randompartij was. Vanaf zet 1 al flink in de tanktank terwijl Merijn rustig a tempo speelde tot en met zet 12. Koen koos voor een rustige aanpak van de Najdorf, maar had ondanks bovengenoemde nog wel de tijd gevonden om met Frits en Renze even wat teer te inhaleren.

Toen ik terugkwam met de nodige koffie had Nico inderdaad nog niet gezet. Even later waren mijn drie buiten staande teamgenoten al wel aan zet. Mijn gedachten dwaalden af naar de letter µ: waar staat die ook alweer voor in de natuurkunde? En terwijl ik droomde over 15.c3 kwam er een vreemde, heroïsche eenzaamheid in mij naar boven. Het liefst wilde ik simultaan verder spelen tegen de Apeldoorners en mijn teamgenoten bij terugkomst verrassen met een prachtstelling. Toen ik wakker werd echter, bleek dat ik nog steeds droomde: Nico had 15.Pd4 gespeeld en de partij werd niet meer spannend. 0-1 LOS.

Bij Frits echter sloeg de vlam in de pan, en eigenlijk stond het me allemaal wel aan. Thomas werd gedwongen tot Ph5-f6-e8 en Frits kwam met zijn eigen tegenplannen met Pf3-h4-f5: inderdaad, ondanks dat zwart g6 speelde:

Thomas vreesde dat wit rustig Pf5 zou voorbereiden met Pe3, Ld2 en 0-0-0. Wat zwart moet doen in de tussentijd is lastiger te bepalen. Frits speelde echter het door de computer aanvaarde 17.Pf5!

Een aantal zetten later stond het als volgt:

Hier bood Thomas remise aan. Renze en Koen leken onder druk te staan, maar ik stond duidelijker gewonnen, dan dat Koen en Renze slecht stonden. Frits volgde zijn gevoel en nam remise aan. ½ – 1½ LOS.

Bij Koen heb ik me afgeleerd wat over zijn stelling te vinden. Als een soort anti-Floris manoeuvreert hij meestal zijn standpunten op een manier waarop ik weinig kan inbrengen. Ik vroeg hem dus maar eens hoe hij het vond gaan en hij gaf aan dat hij duidelijk minder stond, maar dat hij niet zag hoe hij moest verliezen. Merijn was bovendien enthousiast tijd aan het consumeren en na wat gemanoeuvreer stond het als volgt:

Als een soort Pluto’s hebben de dames wat rondgedraaid aan de rand van het bord. Ik zie dit ook veel bij computerschaak: stukken netjes ontwikkelen en ruimte pakken met je pionnen. Vervolgens een oneindig en onbegrijpelijk gemanoeuvreer. U begrijpt dat ik onder de indruk was van Merijn en Koen. Wit probeert Pd5 + c3 voor te bereiden. Misschien zelfs wel met Pa1 als voorbereidende zet. Zwart probeert Txc3 en d5/Pa2-achtigen voor te bereiden. Wellicht had daarom de stelling hier na Tee2 kunnen ontploffen. Koen speelde echter Db1 en na nog wat verder geroteer werd er remise besloten. 2-1 LOS.

Renze met zwart staat heel passief. Wel heeft hij het loperpaar en als wit niet snel is kan hij misschien met a5+b4 tegenspel krijgen. Ik vermoedde dat wit hier zou gaan tripleren op de g-lijn en dan zou blijken wie het snelste is. Roeland besloot het echter meer positioneel aan te pakken. Nadat de zwartveldige lopers werden geruild ontstond deze stelling:

Materieel gezien staat het gelijk. Met e6 pion zwak, de koning die klem staat en individueel functionerende stukken staat zwart erg slecht. Dat een eventueel pionneneindspel gewonnen kan zijn door de gedekte vrijpion is iets waar zelfs ik niet van durfde te dromen. Het duurde niet veel langer meer of Roeland had een gewonnen eindspel bereikt: 2-2. We mochten snelschaken. Iets waar volgens mij iedereen stiekem altijd een beetje op hoopt bij een bekerwedstrijd. Omdat het laagste bord zou afvallen moesten wij echter winnen. Omdat µConsult over live borden beschikt, zijn ook deze partijen voor de eeuwigheid vastgelegd. Fraai vind ik het dat ook de tijd wordt bijgehouden. Hieronder een aantal fragmenten:

Na een flinke tijd- en stellingvoorsprong te hebben verspeeld zat ik me hier af te vragen hoe ik het effectiefst mijn d-pion naar voren kon krijgen. Ik zag Nico uit een ooghoek naar mijn klok gluren en toen ik zag dat ik nog 3 seconden had besloot ik dat ik eerst het zwart paard wilde domineren: 42.Lf3? Dxf4+ oeps!….

Koen kreeg in de klassieke variant van het Caro-Kann wat theorie voor zijn kiezen. In deze scherpe stelling is het tijdverschil van bijna anderhalve minuut niet hoopvol. Koen wist gelukkig middels pionwinst de stelling te simplificeren en in tijd terug te komen:

Hier werd opeens remise overeen gekomen. Het lijkt me dat zwart nog met zijn pionnenstorm kan beginnen en dat wit daar weinig tegenover kan zetten. Koen kent echter zijn teamgenoten en had al even op de andere borden gegluurd.

Als eerste klaar was Frits, oooh Frits. In een Scandinaviër stelden beide partijen zich rustig op. Met zwart kreeg Frits b5-bxc4-bxc4 erin en leek wat spel te hebben op de damevleugel. Na een onnauwkeurigheid had hij echter al een pion verloren. Nu gaat Thomas ook de fout in:

Na 26.f5? Ta8 27. De2 Txa2 begon Frits het over te nemen. Even later speelde Frits een prachtige kleine zet, die wat mij betreft de zet van de dag is:

31….Tb8!

Geen torenruil: zwart tegen een veel sterkere spelen? Boeiend! De zwarte koning is oneindig veel veiliger dan de witte, dus ruilt zwart de tweede toren niet! Ook pion d4 is zwak en de witte lopers kunnen erg weinig.

Stelling na 38…Db3-Dc2! Ook weer zo kenmerkend. Met vrijwel alleen maar kleine zetten (Lf6-g5-f4) heeft Frits zijn voordeel uitgebouwd en is aardig aan het binnendringen in de witte stelling. Zonder enig tegenspel en een hangende f-pion verdedigde Thomas zijn pion op riskante wijze: Lh3?! Frits was echter nog steeds in de ‘kleine-zettenmodus’ en Dc2-h2 is natuurlijk een te lange weg. Vier zetten later kreeg Frits nog een kans op dit mat in 1 en toen speelde hij het wel. Een opmerkelijk stukje schaakblindheid! 1½ – ½ voor LOS!

Ik hoorde Koen roepen wat de stand was, maar ik had net mijn pion op f4 weggegeven. Na een korte periode van snelle zetten hoorde ik een engel roepen dat remise genoeg was. Tijdens deze rommelfase had mijn vrije d-pion het paard opgeleverd en waren de torens geruild. Ik hoefde alleen nog maar niet nog een pion (of meer) te blunderen en dan zou ik het redden. Wat was er ondertussen gebeurd bij Renze?

In een originele Van Geet dacht Roeland op zet 9 al 40 seconden na. Even later:

De tijd/stelling-combinatie lijkt me gunstig voor wit. De stelling lijkt me echter makkelijker te spelen voor zwart omdat dame en torens makkelijke velden hebben. Wat is wit zijn plan echter? We komen er weer in op zet 21:

De tijd/stelling-combinatie is inmiddels gunstig voor zwart. Zwart staat duidelijk beter, met druk op het witte centrum en nog niet goed functionerende stukken van wit, maar het belangrijkste: de zwarte stelling speelt erg makkelijk. Dertien seconden daarentegen is niet veel om je hoofd koel te houden!

Zwart is ingelopen qua tijd, en heeft zijn stellingsvoordeel uitgebreid. Na bijvoorbeeld …Lc6 is het moeilijk om wit goed advies te geven. Roeland maakt hier denk ik echter een typische tijdnoodfout. In plaats van een rustige zet te doen forceert hij de stelling, waardoor het voor wit ineens ook weer makkelijker spelen is. Roeland won een pion na …Lxf3 Lxf3 en Pxe5. De aanwezigheid van de ongelijke lopers en de vastgelegde structuur van de pionnen op de kleur van de eigen loper echter geven een hoge remisemarge. Floris had ondertussen zijn stelling niet weggeblunderd en met een 2-1 voorsprong was het aan Renze om dit eindspel remise te houden:

Dit was de laatste zet die het livebord wist te registreren. Wit gaat zijn pion snel terugwinnen, en ondanks dat dit soort stellingen met deze tijd nog alle kanten op kunnen, werd het niet meer spannend. LOS gaat door naar de vijfde ronde na snelschaken. Hier worden we weer naar het Noorden gejojood en wacht GUC of Philidor op ons.

Zie voor de partijen: http://view.livechesscloud.com/a7035c5b-5f09-4d82-899c-af2ae80e6a58

K.S.C. Philidor 1847 3 – LOS

Voor de anonieme lezer wil ik graag een kanttekening plaatsen dat dit verhaal gekleurd is door eigen falen. Geheel volgens traditie was er chaos en verwarring tot de eerste kroeg werd aangedaan. Wie moest waar en hoe laat zijn? Waar is Koen? Waarom komt Floris en wist Floris dat Renze ziek was terwijl Renze niet ziek was? Zoveel verwarring dat Ernst-Jan er een beetje bozig van werd toen hij met Koen de gang van zaken besprak. De LOS-app wordt deze dagen zo bevlekt met onzin dat niemand meer zicht heeft op de belangrijke zaken die Koen (‘Ik ben de vereniging’ (aldus onze herder)) daar deelt met zijn vriendjes. Adres, opstelling, vertrektijd en eetgelegenheid waren onbekend voor bijna allen. Wonderlijk toch dat wij elkaar wel vrolijk en lachend troffen in La Vache Qui Rit.

Meer dan ooit zag je de spel- en levensvreugde op de gezichten. Vooral bij hen die net een bloedworstlikeur als instap hadden gekregen van onze uiterst vriendelijke gastheer. Gelukkig was er bier bij de Koe, al wisten ze met het serveren geen raad. 5 man/vrouw, dwalend door het café, zonder enig idee waar te moeten zijn om de zaak goed te doen. Zoals wij ons kennen was dit geen probleem, we moesten immers toch door op onze jacht, door naar de ouwe stoep bijvoorbeeld. Dat hadden we natuurlijk niet moeten doen.. er was genoeg anders leuks in Leeuwarden, zo zou blijken, maar het moest blijkbaar zo zijn. Niets van wat er in de ouwe stoep gebeurde maakte ons gelukkig, maar toen er een gasbom werd afgevuurd besloten wij dat ons ongeluk lang genoeg had geduurd. Op naar de karaoke, een traditioneel LOS-evenement. Niet dat we daar aankwamen, want voordat we arriveerden werd onze aandacht getrokken door een Famke Louise. Deze wonderschone propper (ze zijn er, in Leeuwarden wel) kon ons mededelen dat er shotjes te drinken waren met een smaak die je nog nooit ervaren had. Wist zij even niet dat menig van ons al eens het zuur op de lippen heeft gehad in een nachtelijk avontuur, maar dat buiten beschouwing latend was het een hele ervaring.

Op 1 zuur tongetje kan men niet slapen, dus er werd behalve deze drank nog het een en ander besteld. We wonnen zelfs prijs, toen Paulus zijn geluk en 10 euro investeerde in een slinger aan het rad. 10 shotjes! En echte hè, niet van die laffe miniglaasjes. De vreugde was en bleef met ons, en met Ferry trouwens, DJ van dienst, die Lil Craney en de Pinguïndans draaide alsof zijn leven er vanaf hing. Wat moet je dan nog he, na een geweldig begin van de nacht. Volgens de kaalste van het stel was het tijd om naar bed te gaan, volgens de geilste van het stel tijd om door te stappen. De Shyp, zei men, zou wel leuk zijn. Men had het mis. Even dreigde de avond in het honderd te lopen, maar gelukkig was daar de patat Pollo die je kortstondig deed verlangen naar het eten van je eigen braaksel. Niet alleen op het oog, maar ook in de mond viel dit gerecht meer dan tegen, maar dat weerhield de bijna gevallen strijders er niet van om toch door te zetten op weg naar het volgende etablissement. De prins moest veroverd worden, net als de chirurg die daar aanwezig was. Dat lukte de een niet, en toen de een, nobel als hij is, de bal doorspeelde naar zijn mattie bleek dat ook hij niet in staat was hout te snijden. Tien minuten na haar collega’s, die ze zo vol overtuiging alleen gelaten had om bij dit olijke gezelschap mannen te blijven, verliet de laatste hoop het pand. Tijd om te gaan dus, tijd om te kantelen in de Kantelaar. Bier werd gekocht, maar niet gedronken omdat de wijste van het stel iemand bereid had gevonden een wandeling van 5 kwartier door het centrum van Leeuwarden te maken. Niet bewust natuurlijk, maar dat de wijste ook de weg wijzen kan is niet gezegd. Maar fijn was het wel, want zonder deze omzwerving was het ik bel je ik bel je zonder gehoor geworden. Dat was namelijk wat de achterhoede overkwam toen zij hun terugtocht naar huis ondernamen. De deur van het hotel moest nog geopend worden, maar zonder sleutel of gehoor is dit een lastig karwei. De vooruitziende blik van onze voorzitter, die een deuropenhouder had gefabriceerd verschafte de laatste der Mohikanen echter een toegang tot ons nederige stulpje. Nog snel een berichtje naar de leuke dames uit Groningen, in de hoop dat een wakker worden zou zijn als een droom, en dat ze naast je ligt, alvorens op 1 oor te gaan. Dit bericht leverde geen succes, maar wel een verering op. En een warrig gevoel toen de verzender de volgende ochtend wakker werd met zijn oog op een Nederlandssprekende Poolse schoonmaakster. Zo een met de beauty en de brains.

Goed, het was een nacht zoals je normaal alleen in Groningen ziet. Maar dat betekent niet dat we het belangrijkste van dit weekend al hebben gehad. Weet je, er moesten ook nog mensen een leuke partij schaak spelen. Niet iedereen hoor, ik niet, want ik hoefde niet te schaken. Maar bijvoorbeeld Jan Joris ook niet, die speelde een kutpot. En niet zomaar een kutpot.. zo’n kutpot dat ik die middag na afloop met zijn tegenstander aan de bar stond die enorm baalde dat hij niet gewoon het winnende g4 had gedaan. En zelfs zo kut dat Jan Joris niet mee kon bowlen om half 4. (Thanks KNSB, we hebben het erg naar ons zin in de vierde klasse. Heb je nog eens tijd voor iets anders.) En zelfs zo kut dat Jan Joris als laatste klaar was, waarmee al wel duidelijk is dat dit verslag niet chronologisch wordt geschreven.

Van mijn huidige medepassagiers waren er meer die een poging deden hun soldaten in de juiste opstelling te plaatsen. Een van hen was EJ Herder. Hij deed vrij agressief in de opening, dat leek nergens op, maar het leverde wel wat op. Een dame namelijk, van zwart, die opgesloten was, als een ware we Eve bij Ann. Die dame was een stuk minder veilig dan de witte op F7, zoals bleek. Jeej! 2-0! En nog 6 vrienden te gaan. Of nou ja, het waren vrienden op het moment van schrijven. Nu de winnaar der bollen zich heeft uitgegeven als Fasci-stemmer loopt hij enigszins eenzaam over onze aardkloot. Eenzaam en alleen, maar wel met een bordpunt en 2 matchpunten op zak. O shit, verklap ik het! Nou ja, hij won dus ook, net als enkele anderen. Paul bijvoorbeeld, die een tegenstander had die h6 g6 door de war haalde. Ware het niet dat er ook nog de mogelijkheid was dat het niet door de war, maar slechts fout was. Aardige man overigens, en dat had er niets mee te maken dat hij mat ging op zet 2X. Dijkstra deed ook mee, maar dat vonden wij niet allemaal even leuk. Koen vond het heel leuk, JJG vond het heel leuk, Benno vond het heel leuk, EJP vond het heel leuk, Casper vond het heel leuk, Paul vond het mwagh, Floris vond het heel leuk, Renze vond het heel leuk, maar gek genoeg vond zijn tegenstander het net iets minder leuk. Die kreeg namelijk een nul op zijn broek. Net als Floris. Haha, grapje, Floris kreeg geen nul maar een heel hard punt. Dat is wel eens vaker zo, en meestal kunnen we dan spreken over oog en naald, maar niet vandaag… vandaag was Floris in topvorm. Hij had ook een serieuze groene smoothie op de ochtend voordien.. maar ik weet niet of dat er iets mee te maken had. Mocht je je leven willen beteren… geen Siciliaan tegen de Assie! Ook niet tegen Renze trouwens.. maar dat was vandaag minder relevant. Renze had de focus, de beauty en the brains. Nog net iets beter dan de Poolse zeg maar. Qua weerwoord hè… niet qua looks of bekkie. Nou ja, anyways. De bold one trof het Friese jeugdtalent en meervoudig prijsschieten tijdens het festival der Groningsch Schakers Leoooooooo-nardo Slagboom. Nou ja, goed, talent moet zich nog ontwikkelen, en dat gaat niet zo goed tegen the Renzinator. Die is te goed.

We scoorden nog een punt trouwens, pion meer, pion door, pion promo, peren naar huis en niet de kroeg in. Zonde! Nou ja, anyways, toen gingen we drinken. Doei doei.

HSP/Veendam – LOS

Zo dan, ik kan Hoogezand van mijn lijstje ‘nog te bezoeken schaakverenigingen’ doorstrepen. En dat met een krul en plusje. Het kneuterige wijkcentrum, de eenrichtingsstraten (druk druk druk, het moet hier goed gereguleerd worden!), het ietwat knorrige barpersoneel, de biertjes voor 1,90, de gemiddelde leeftijd van de vereniging en de rest van de bezetting van het wijkcentrum en niet te vergeten de bezoekers uit Ter Apel maakten dat ik bijna de gehele avond een halve glimlach, halve grinnik op mijn gezicht had. Nou ja, behalve dan wanneer ik doodsangsten uitstond, maar daarover zo meer.

Niet alleen beviel de speellocatie, ook de Italiaan die door Casper was gevonden om ons uit de gedachtenspinsels van ondergetekende te redden en zodoende niet in een shoarmatent te eindigen. Na het eten chauffeurde Frits ons, in de auto van de niet aanwezige PtV (teamspirit), in no-time naar de Kern, waar de strijd zich af zou spelen. HSP/Veendam is op papier wel eens sterker geweest, maar goed, dat was Ajax ook. Wat meer zei was de opening die op het bord verscheen bij Frits en Wiebe. Een wat onorthodoxe zwarte opzet in een Italiaan zou mij waarschijnlijk de nodige problemen hebben voorgeschoteld (dikke tip!), maar de klassieke Frits zet zijn stukken gewoon goed neer en lijkt al snel te gaan winnen. (Dat wil zeggen, het kan nog even duren, maar winnen zal hij.)

Aan de andere kant naast mij zit Casper. Nog altijd in de running voor de Rupert-Cup, nog altijd niet vies van een grove aanpak, nog altijd creatief, nog altijd een Frans-specialist met beide kleuren en hoewel lengte nooit een probleem is, werd dit toch een vrij kort potje. Iets verderop zat Renze, en omdat hij iets verderop zat en de speelzaal traditioneel krap is heb ik er weinig van mee gekregen. Het was Engels, zwart gaf iets in het centrum voor actieve stukken en een meerderheid op de damevleugel. Toen ik na enige tijd langzaam uit mijn nachtmerrie ontwaakte, was te zien dat Renze een stuk meer had en nog maar 1 of 2 goede zou hoeven te doen om de aanval van wit te neutralizeren. Nou ja, dat gebeurde dus.

Mijn eigen partij dan. De oplettende Kernklant zou hebben kunnen zien dat er bij vlagen een mix van paniek, verbazing, onbegrip, vergetelheid en diepgeheugengraven over mijn gezicht trok. Een nieuwe opening leren zonder te leren is niet makkelijk, en als dit dan iets scherps is dan sta ja bijna meteen mat als je een foutje maakt. Wel leuk hoor… achteraf, maar als je tijdens de partij niet meer begrijpt waarom je standaardcounter niet werkt als hij op b4 pakt, of waarom dat paard naar f5 met zoveel tempo komt dan begint de twijfel. Ik heb toch alleen maar de standaardzetten gedaan..? (Fout.) Hij deed toch iets raars, dan moet ik hier iets goeds hebben. (Fout.) Goed, ik zie niet waarom het goed is, maar dit moet het principieel gezien zijn, ik sta immers goed. (Fout.) Langzaam maar zeker drong tot mij door dat ik iets fout gedaan moest hebben, maar wat werd mij pas zondagmiddag na een kopje koffie duidelijk. Hoe dan ook, ik had me met het nodige geluk naar een stelling met gelijke kansen weten te wurmen en kreeg inmiddels zelfs een kwaliteit van mijn tegenstander. Niet dat de stelling daarmee enorm voordelig voor mij was. Frits was inmiddels ook op het scorebord klaar, dus ik stelde maar voor remise aan te bieden zodat we naar de kroeg konden (en oké… ik zat zo slecht in de partij dat ik vreesde zelfs met de kwal meer nog in de problemen te komen), maar daar wilde Frits niets van weten. Even later won ik toch, schreven we 4-0 op, bedankte ik mijn tegenstander voor het lesje en zoefde de bak van Paulus weer richting Zuiderdiep.

Soms slaan we de derde helft over (op papier), maar om helemaal niets te zeggen over Santon III, het broederschap der Antonianen, de Leonesses, Atjes Grand Prestige, Moniek Smit, laminaat leggen, sichtloos schenken, angstige flauwvallerij, mislukte gala’s, meneer VerjaardagUs, de Twister, de Warhol, de Cirkel, de afvalrace, Katja en haar 2 welpen, Jasses, Doe eens normaal jongen, of alles dat daartussen gebeurde… dat zou jammer zijn. We mochten niet in een shoarmatent eindigen van Casper… dus die heb ik maar overgeslagen.