Vingervirtuoos Vangelis verpakte dat gevoel in een schitterend stuk. Vroeger woonde ik in een huis aan de Radijsstraat dat het PaRadijs heette. Van een paradijs op aarde kon je daar echter niet spreken. Veel anders was dat gisteravond. Vrienden van vroeger bij elkaar om te genieten van de randzaken bij het schaken. Voedsel van Griekse bodem werd ons voorgeschoteld door Jan-Joris.
‘Ik heb stress schatje’. Intern bij Jan-Joris gebeurde een hoop voordat dit maal op tafel stond. In niet veel meer dan een kwartier hadden de veelvraten van LOS het overheerlijke voedsel, behoudens een deel van de tzatziki, verorberd. Immens gelukkig keek Groen naar het overblijfsel.
Chef in eigen huis is hij namelijk niet zo vaak en zijn liefde voor tzatziki wordt niet door iedereen gedeeld. Complex Hendrikstraat werd verruild voor het herenhuis aan der Hoge der Aa. Chauvinisten kunnen hun geluk niet op in het pand met meer kaarten van Groningen aan de muur dan in Stad zelf. Circa 6 jaar geleden schreef ik toentertijd nog spelend voor SISSA een verslag over dit huis waar de heimwee woont. C is een moeilijke letter om zinnen mee te beginnen als je niet zo’n begenadigd schrijver bent als sommige in ons team.
Tegenstander voor deze wedstrijd kwam uit Winschoten. Tegenover mij nam de sympathieke Fred plaats. Triomfantelijk keek hij mij aan toen ik een half uur in de denktank moest om mijn lichtzinnige openingszetten te verantwoorden. Terwijl ik zwoegde had Hummel zowel op het schaakbord als op de divan naast het bord een comfortabele stelling bereikt. Totaal in zijn element legde hij na zijn gewonnen partij de kneepjes van het schaakspel uit. Trots als een pauw na Dxd6.
Ondertussen boden de tegenstanders van Benno en Renze kranig verweer. Ome Benno had een ware Griekse falanx tegenover zich gekregen (h5-f7-c4). Oeverloos (zo bleek achteraf) probeerde Benno zich een weg te vinden door deze beproefde opstelling.
Renze had iets minder moeite dan Benno, maar nog steeds moeite. Ridderlijk vocht zijn tegenstander de strijd. Ruiterlijk moest hij uiteindelijk toegeven dat Renze de betere was in deze partij. Rest ons nog het resultaat van Benno en mijzelf.
Intussen had ik al gewonnen en zat ik beneden met de vele aanwezige fans te keuvelen. Ietwat verbijsterd luisteren de fans naar verhalen over Psalm 84. Ik, Jan Cremer, niet te verwarren met Jan Cremer, kwam ook voorbij. In mijn tegenstander had ik overigens een waardige verliezer gevonden: ‘Ik eet er niet minder schnitzels om’.
En daar kon ik alleen maar blij om zijn. Eer van Winschoten werd gered door de tegenstander van Benno. Even leek het alsof Benno geïnspireerd door het maal van Jan-Joris en door Tantulus eeuwig door zou spelen. Enkele momenten later berustte hij toch in remise. Een ronde verder in de beker. Ernst-Jan Pastoor een tevreden teamleider!