Voor velen is schaken een dagje uit, een dag waarop vooral moet worden ontspannen, een minivakantie, om de dagen erop, de dagen van werk en verplichtingen te kunnen trotseren. Het is dan van belang om de knop hardhandig om te zetten en te genieten. Zo is het belangrijk om te op te gaan in de haast sacrale stilte van het schaakspel, om te vertoeven in je eigen gedachten, zonder de schreeuwende pubers uit mijn dagelijkse leven. Bij onze vereniging zijn diverse leden die het begrip ontspanning een nieuwe dimensie geven, ik noem graag ‘derde helft,’ ‘Zwols kroegloperstoernooi,’ ‘wond’ en u mag uw fantasie aan het werk zetten.
Bij het ontspannen hoort vanaf nu ook de brunch. Om het kampioenschap te gaan vieren stond de champagne al koud en dronken we die al op voor de wedstrijd. Het is een wat geforceerde ontspanning, maar ontspanning niettemin. Het tekent denk ik ook dat we er eigenlijk wel vertrouwen in hebben: het kampioenschap van Nederland over dik drie en een half jaar en dat er eigenlijk niets fout kan gaan (hoewel ‘Die Hardenbergers kunnen echt goed schaken dus koppie er bij!’ Dixit Floris van Assendelft, thuis vanwege een oppastegenvaller, en we misten de sjeu van glazen in brand steken van de jarige Job Jan Joris, Renze vond andere spelletjes belangrijker, en dat mag, waarom was Hendrik er pas na middernacht? Ernst-Jan kon met twee blonde zwarte pieten op stap en langskomen, maar niet schaken, omdat de pieten zijn benen niet loslieten – al die schaakkracht misten we, zou het dan toch fout gaan tegen Hardenberg? Zou het?).
Er kon ook niets fout. Onze tegenstanders hadden misschien te veel respect voor ons. Frits’ tegenstander kon risicoloos op winst spelen en gaf remise. De tegenstanders van Paul en mij stonden duidelijk minder uit de opening, dachten meer dan een uur na om vervolgens hun eigen eindes te bespoedigen. Koen stond heel erg slecht, maar vier zetten op rij speelde zijn tegenstander niet de voor de hand liggende zet en wat hij deed, en met hem bijna heel Hardenberg was zich als een egel oprollen en wachten tot de klap. Hij moest lang wachten, maar uiteindelijk klapte Koen erop. De dames van Hardenberg speelden eigenlijk het leukst: actief, agressief. Het was alleen jammer dat eentje materiaal weggaf en de ander haar gehele zwarteveldencomplex. De tactische opstelling van Hardenberg, met twee sterke schakers op 7 en 8 was niet bijster succesvol. Voorzichtig geschuif tegen Tjaart en remise, maar Tjaart speelt altijd remise. Casper won een pion en vervolgens een ongelijk eindspel, dat zo gewonnen was dat hij eerst Ka1, Kh8, Kh1 zou kunnen doen, maar dat niet deed.
Over de derde helft citeer ik de dichter van de vereniging: ‘Zelfgeplukte madeliefjes in de vensterbank zetten, kijken naar lichtroze zonsondergangen afgetekend tegen het zwarte silhouet van afgebladerde bomen, een wandeling langs grachten met getrapte koloniale gevels en het voeren van eendjes in het stadspark.’
De champagne is al op, wat nu?
