Nu we ons huis niet meer uit mogen en we alleen een invitatietoernooi van Carlsen, waar we helaas niet voor zijn uitgenodigd, ter afleiding hebben, is het goed om eens terug te kijken naar de wedstrijd die in retroperspectief de kampioenswedstrijd van klasse 3a bleek, hoewel er geen kampioen is uitgeroepen, alsmede de promotiewedstrijd voor de alle derde klassen, aangezien het beste team van de derde klasse, LOS dus, door mocht schuiven naar de tweede klasse, en met die promotie zijn we een stap dichter bij het kampioenschap van Nederland, en vervolgens de Europacup en eeuwige roem, die wedstrijd, die promotiewedstrijd vond plaats in Hoogezand, waarover, sinds de verhuizing van ons aller Casper daarnaartoe of omtrent, geen treurige woorden geweend mogen worden, in een buurthuis, en ons samenzijn vervolgde in een pizzeria waar alle zielenroerselen en problemen over de tafel rolden, de alcoholconsumptie kwalitatief en kwantitatief overtreffend, en daarmee werd het idee bevestigd dat we kompanen waren en blijven, al zien we elkaar nu, geïsoleerd, een jarige taartbezorger of een lollige LOSBO-beker uitgezonderd, vooral in herinnering, zoals tijdens onze promotiewedstrijd, toen we plots twee reserves nodig hadden en we al fietsend (!) vanuit diverse windstreken aankwamen, Hendrik bewees een beest te zijn als de stelling concreet is, mijn tegenstander me geen strobreed in de weg legde; ook Paultje kreeg hier en daar een cadeautje, en Pastoortje stond na tien zetten weer positioneel verloren, maar aangezien het woord ‘positioneel’ niet in zijn woordenboek staat en het woord ‘winnen’ wel, maakt dat niet veel uit, Frits was zichzelf niet: hij miste kleine tactische nuances, die hij als onze beste speler, als een kleine Karpov, altijd feilloos weet uit te buiten en hij kon, als hij had gewild, nog wel doorspelen, maar hij wilde niet en zijn tegenstander Rienk Hoogeveen verdiende een remise, en we hebben verderop in de middag geleerd dat het onverstandig is om iets te vinden van een theoretische stelling van het Scandinavisch met 2…Pf6, bijvoorbeeld dat wit op beide vleugels en in het centrum beter staat, want het is theorie en dan mag je er niets van vinden; laten we het erop houden dat Rienk Hoogeveen beter op de hoogte is van theoretische stellingen in het Scandinavisch met 2…Pf6 en dat hij het nitwits die niet de intellectuele scholing daarover hebben genoten en de stelling als een schaakstelling en niet als een theoretische stelling van het Scandinavisch met 2…Pf6 beoordelen en daar een volstrekt ongeïnformeerde mening over durven te geven, moge vergeven dat zij hun naïeve strotjes hebben durven te openen, en ondertussen moest ons aller Casper hard werken in een eindspel, en van hard werken is Casper niet vies – leest u mee, toekomstige werkgever van Casper? – en Koen stond net als Pastoortje waarschijnlijk verloren, maar zoals eerder geschreven durft niemand Koen te bijten, en toegegeven, zelfs met een toren minder verricht Koen wonderen in de LOSBO-beker, dus om Koen te pakken moet je hem mat zetten, en niet een slecht eindspel ingaan en verliezen, maar de grootste held op schaaksloffen is toch wel Jan Joris, hoewel de beste jongen wat heldhaftigheid en tempo in het schrijven van wedstrijdverslagen zou zijn gegund: hij weet het publiek dondersgoed te vermaken door de partij langzaam op te zetten en als iedereen klaar is en niets beters te doen heeft dan al bier lurkend te proberen de hersenkronkels onder de krullen van dit genie te begrijpen, of dat los te laten en te genieten van het ene na het andere offer, de pogingen een koning dood te knuppelen, de victorie en de gulle lach en dan te denken: de koning is dood, leve de koning!, maar dat is allemaal in retroperspectief: we kijken naar voren, en dan zien we de tweede klasse lonken, spelen we de LOSBO-beker en mogen we niet onvermeld laten dat niemand minder dan Paultje ten Vergert de Hummelcup op zijn naam heeft geschreven, waarvan akte, waarvoor adoratie.