Bussum ligt op een vergelijkbare afstand van Amsterdam als Veendam van Groningen. Qua inwoneraantal zijn Bussum en Veendam vergelijkbaar groot.
Op 8 februari speelden wij een cruciale wedstrijd voor klasse 2A in Bussum, in het fraaie Denksportcentrum, dat van alle gemakken is voorzien: sappige gehaktballetjes met augurkschijven, mooie prenten aan de muur van lang vergane schaakgrootheden. De entree wordt gesierd door een fraai kunstwerk, samengesteld uit uitgerangeerde analoge schaakklokken – creatief en indrukwekkend!
Het is misschien wat vreemd dat ik dit verslag schrijf, aangezien ik fysiek niet aanwezig was op deze historische dag. Dat zat namelijk zo: in de loop van de week werd ik verkouden en voelde mij op de speeldag niet lekker. Gelukkig was Ernst-Jan bereid het volleybaltoernooi van zijn dochters te laten schieten om onze kampioensaspiraties in stand te houden – maar daarover later meer. Een groot voordeel was dat Paul, de jarige job (zijn vrouw moest hard werken, dus hij kon toch schaken), zoals gebruikelijk na een minuut of twintig zijn remise alweer had veiliggesteld. Zo kon hij het thuisfront op de hoogte houden met allerhande foto’s en ingesproken sfeerimpressies. Het was alsof je er toch een beetje bij was!
Die remisedrang – of remiseonvermijdbaarheid – van Paul doet soms de wenkbrauwen fronsen. Hoe kan het dat zo’n getalenteerde en vernuftige speler steeds weer in deze remisemodderpoel terechtkomt? Antwoorden zouden te vinden kunnen zijn in Pauls schaakjeugd. Daar is iets gebeurd. Een diepgaande schaakanalyse zou dit mysterie wellicht kunnen ontrafelen.
Goed, het halfje staat, en zoals zo vaak is dit het fundament waarop wij Lossers onze wedstrijd spinnen en garen. Als eerste haakte Mathijs aan. De avond ervoor had hij gezopen als een Viking, bij de voorbereiding in het H’tje. Een keer een andere aanpak dan het moeizaam doorploegen van partijen van mogelijke tegenstanders. De Scandinaviër was een rots en de naïeve aanval van wit verzonk in de fjord. Met een stuk minder gaf de tegenstander snel op.
De tegenstander van Benno miste een fraai familieschaak op zet 31 (Pc5, om precies te zijn). Einde oefening!
Tjaart had gelukkig op tijd zijn bolide uit de garage kunnen slepen. Bedankt voor het rijden, en fijn dat je winterbanden had – het was namelijk behoorlijk gaan vriezen die zaterdagochtend. Tjaart demonteerde de vijandelijke stelling in een handomdraai, en er kon weer een punt worden bijgeschreven.
Arjan, gerustgesteld door de winterbanden en recent weer vader geworden van een prachtige dochter, zat er ontspannen bij. Zijn teamleiderschap geeft ons vleugels. De vleugelaanval van de tegenstander werd met een goed getimede tegenstoot in het centrum weerlegd. Alle stukken stonden “ineens” goed, en daardoor konden ze weer terug in de doos.
Floris, onze voorzitter, experimenteerde met een nieuwe opening. Varianten uit de eigen keuken kunnen een risico vormen, maar in dit geval was de tegenstander zo van zijn stuk – en al in ontzag voor de indrukwekkende presence die Floris nou eenmaal heeft – dat van weerstand geen sprake kon zijn.
Hendrik, belast met het vinden van een geschikt restaurant, verkeerde in blakende vorm. De geografisch als pion-eilanden vereenzaamde pionnenclubjes werden omsingeld en ontmanteld, waardoor het eindspel een kolfje naar zijn hand was.
En dan EJ. De voorsprong was 6,5 – 0,5. Wat zou hij doen? Zou hij het nog voor zichzelf verpesten?! Pion voor, remiseaanbod, handen geschud. Twee ratingpunten in de tas, de 2000-grens doorbroken. Einde schaakcarrière Jan Joris. Tragisch genoeg betekent dit ook dat dit mijn laatste verslag is. Mijn laatste partij: een nederlaag tegen de kampbeul.
Nog vervelender dat ik er niet bij was – ook omdat men nog lekker uitgebreid ging tafelen bij de lokale Griek. Anthony Quinn was hier de uitbater en schonk de ouzo guitig. Zijn dochter maakte de heerlijkste tzatziki. Echte feta, veel dode gyros. Man, man, wat een feestmaal met een 7-1 overwinning op zak. Er werd geen gratis toetje geserveerd, zo ver ik kon vaststellen aan de hand van de verzonden tikkies in samenhang met de prima geprijsde bon. Iedereen vertrok weer met de auto, behalve Hendrik, die met de trein naar een verjaardag ging.
Dank jullie, Los-vrienden, voor de fijne tijd. Nu Philidor Leeuwarden ook heeft verloren, lijkt de weg naar het kampioenschap in de 2e klasse A weer helemaal open – zonder mij.