Tjaart is een laissez-faire teamleider. Kenmerkend voor laissez-faire is dat je dingen uit handen geeft. Dat vereist vertrouwen en geduld. Je moet de drang onderdrukken om de tegenstander te mailen met een verzoek tot speeldata. Zij komen wel naar jou toe. Zo geschiedde. Vervolgens moet je dan al de voorgestelde data op wintersport zijn met artsen of gezin en de verantwoordelijkheid bij iemand en Koen neerleggen.
Zo kwam het dat ik voorin mocht in een auto met achterin een zeekoe en een zeeolifant. Tenminste, dat waren mijn gokken in het dierengeluidenspel. Koen chaufferde. Dat gaat steeds beter. We gingen niet via de snelweg, maar via de pittoreske Friese straatweg en de oude trekvaartroute. Naast uitdagende bochtencombinaties is dit ook een trip down memory lane. Schaakwoude uit? Volg het adagium: niet via de snelweg gaan!
Eenmaal in Damwoude, aten drie verstandige jongens spareribs in een restaurant op loopafstand van speellocatie de IJsclub. Een andere jongen at ravioli en krijgt vanavond of morgen een of twee lekkere drankjes om hem daarmee te troosten.
De IJsclub is legendarisch. Betreden op eigen risico hangt er naast de deur. Binnen kun je Wim en Marjan boeken voor al je feesten en partijen. Uw feest is hun reclame voor morgen! Pin me niet op de namen vast overigens. Als je zoekt op voor al uw feesten en partijen Damwoude, dan kom je er wel.
Juffrouw Jannie bracht bij aanvang de koffie en thee, 1e gratis, lang niet gek. Sowieso een schappelijke ontvangst en vriendelijke tegenstanders. De uitslag werd 4-0, maar dat was gedurende de wedstrijd niet de prognose. Mathijs deed het a la Carlsen en blijkbaar kunnen hij en Carlsen hetzelfde. Groen ging door het oog van de naald. Een herhaling van zetten uit de weg gaan zonder overleg met de waarnemend teamleider, maar met overleg met Koen. Koens tegenstander was ziek en kon niet zijn beste spel laten zien. Mijn tegenstander manoeuvreerde zichzelf de nesten in. 4-0, licht geflatteerd, maar een goed begin van de vierdaagse. Die bekerpotten wil je bij zijn.