Zo dan, ik kan Hoogezand van mijn lijstje ‘nog te bezoeken schaakverenigingen’ doorstrepen. En dat met een krul en plusje. Het kneuterige wijkcentrum, de eenrichtingsstraten (druk druk druk, het moet hier goed gereguleerd worden!), het ietwat knorrige barpersoneel, de biertjes voor 1,90, de gemiddelde leeftijd van de vereniging en de rest van de bezetting van het wijkcentrum en niet te vergeten de bezoekers uit Ter Apel maakten dat ik bijna de gehele avond een halve glimlach, halve grinnik op mijn gezicht had. Nou ja, behalve dan wanneer ik doodsangsten uitstond, maar daarover zo meer.
Niet alleen beviel de speellocatie, ook de Italiaan die door Casper was gevonden om ons uit de gedachtenspinsels van ondergetekende te redden en zodoende niet in een shoarmatent te eindigen. Na het eten chauffeurde Frits ons, in de auto van de niet aanwezige PtV (teamspirit), in no-time naar de Kern, waar de strijd zich af zou spelen. HSP/Veendam is op papier wel eens sterker geweest, maar goed, dat was Ajax ook. Wat meer zei was de opening die op het bord verscheen bij Frits en Wiebe. Een wat onorthodoxe zwarte opzet in een Italiaan zou mij waarschijnlijk de nodige problemen hebben voorgeschoteld (dikke tip!), maar de klassieke Frits zet zijn stukken gewoon goed neer en lijkt al snel te gaan winnen. (Dat wil zeggen, het kan nog even duren, maar winnen zal hij.)
Aan de andere kant naast mij zit Casper. Nog altijd in de running voor de Rupert-Cup, nog altijd niet vies van een grove aanpak, nog altijd creatief, nog altijd een Frans-specialist met beide kleuren en hoewel lengte nooit een probleem is, werd dit toch een vrij kort potje. Iets verderop zat Renze, en omdat hij iets verderop zat en de speelzaal traditioneel krap is heb ik er weinig van mee gekregen. Het was Engels, zwart gaf iets in het centrum voor actieve stukken en een meerderheid op de damevleugel. Toen ik na enige tijd langzaam uit mijn nachtmerrie ontwaakte, was te zien dat Renze een stuk meer had en nog maar 1 of 2 goede zou hoeven te doen om de aanval van wit te neutralizeren. Nou ja, dat gebeurde dus.
Mijn eigen partij dan. De oplettende Kernklant zou hebben kunnen zien dat er bij vlagen een mix van paniek, verbazing, onbegrip, vergetelheid en diepgeheugengraven over mijn gezicht trok. Een nieuwe opening leren zonder te leren is niet makkelijk, en als dit dan iets scherps is dan sta ja bijna meteen mat als je een foutje maakt. Wel leuk hoor… achteraf, maar als je tijdens de partij niet meer begrijpt waarom je standaardcounter niet werkt als hij op b4 pakt, of waarom dat paard naar f5 met zoveel tempo komt dan begint de twijfel. Ik heb toch alleen maar de standaardzetten gedaan..? (Fout.) Hij deed toch iets raars, dan moet ik hier iets goeds hebben. (Fout.) Goed, ik zie niet waarom het goed is, maar dit moet het principieel gezien zijn, ik sta immers goed. (Fout.) Langzaam maar zeker drong tot mij door dat ik iets fout gedaan moest hebben, maar wat werd mij pas zondagmiddag na een kopje koffie duidelijk. Hoe dan ook, ik had me met het nodige geluk naar een stelling met gelijke kansen weten te wurmen en kreeg inmiddels zelfs een kwaliteit van mijn tegenstander. Niet dat de stelling daarmee enorm voordelig voor mij was. Frits was inmiddels ook op het scorebord klaar, dus ik stelde maar voor remise aan te bieden zodat we naar de kroeg konden (en oké… ik zat zo slecht in de partij dat ik vreesde zelfs met de kwal meer nog in de problemen te komen), maar daar wilde Frits niets van weten. Even later won ik toch, schreven we 4-0 op, bedankte ik mijn tegenstander voor het lesje en zoefde de bak van Paulus weer richting Zuiderdiep.
Soms slaan we de derde helft over (op papier), maar om helemaal niets te zeggen over Santon III, het broederschap der Antonianen, de Leonesses, Atjes Grand Prestige, Moniek Smit, laminaat leggen, sichtloos schenken, angstige flauwvallerij, mislukte gala’s, meneer VerjaardagUs, de Twister, de Warhol, de Cirkel, de afvalrace, Katja en haar 2 welpen, Jasses, Doe eens normaal jongen, of alles dat daartussen gebeurde… dat zou jammer zijn. We mochten niet in een shoarmatent eindigen van Casper… dus die heb ik maar overgeslagen.
