De teamleider was al stevig tekeer gegaan bij de oprichting van onze prachtige vereniging. Houdt uw agenda vrij! We zijn met twaalf, maar het kan zomaar afmeldingen gaan regenen als iedereen denkt dat er genoeg invallers zijn. Als oplossing volgde een strak afmeldschema met kleurtjes dat keurig werd ingevuld door bijna iedereen. Toen bleek dat er toch een tekort ontstond… operaties kun je niet afzeggen, kinderen kun je niet in de steek laten, terugvliegen uit Genève of de Spaanse hooglanden lijkt ook niet ideaal. Dan maar een e-mailwisseling opstarten met de tegenstrevers uit Hardenberg. Dat duurde even, want ze wilden wel meewerken, maar de bespreking van details duurde toch nog tot een dag voor de wedstrijd. Maar goed, hulde voor de Noorderijsselers die ondanks eerdere onwillige tegenstanders bij verzoeken tot vooruitspelers toch wilde meewerken. Zo konden Jan Joris en Koen, na een voortreffelijke bodem pasta pesto onderweg naar Renze om hun weg door het holst van de winteravond richting Hardenberg aan te vangen.
Aangekomen volgden meteen vriendelijke woorden, consumptiebonnen, maar ook het ontbreken van de moestuin rondom clubhonk de Pothof. De gemeente Hardenberg had zich na jaren ineens gerealiseerd dat een moestuin in de wijk niet paste in het bestemmingsplan. Je moet je er maar druk over willen maken… ik snap dat Paul zo druk is op zijn werk.
Het schaken begon goed, met Jan Joris die een Russische opzet koos. De controle over het centrum bleek het thema van de wedstrijd, want ondanks een missertje hier en daar voelde de witte zich prinsheerlijk achter de boeren op E4 en D4. Dan moet je natuurlijk nog wel een winstplan verzinnen… en dat werd gevonden in een lokkertje. Niet dat het waterdicht was, want tegenstander Joan ging in op de door JJ opgezette val, won een kwaliteit en kon zich vervolgens nog steeds rustig houden achter zijn linies. Toen de ‘ik hoef niet te slaan, het is geen dammen,’ regel echter even werd vergeten bleek Groen een hardnekkige wurggreep te hebben geslagen. Zwart offerde wanhopig een stuk terug voor twee pionnen, maar verloor aan het eind van de combinatie een extra toren waarmee de strijd snel beslecht was.
Buurman Renze moest even wachten op zijn koffie, maar had eigenlijk nog geen tijd gebruikt tot hij een pion mee kon snaaien. Pionnetje binnen, dus dat zal wel winnen, rijmt uw verslaggever rustig. Maar tegenstander Rutger had er nog wel zin in en zette voortvarend een koningsaanval op touw. Renze moet de volgende dag bridgen, dus er kon verdorie niet eens een biertje bij! Maar goed.. Renze is met een pilsje in de klauw al bijna niet te kloppen, dus zonder is het helemaal een beest. Met de tijd komt het materiaal, en met een kwaliteit en enkele pionnen minder was er dan ook geen redden meer aan voor onze vriend uit Hardenberg. 2-0 voor en nog 6 kanjers die achter de borden mogen verschijnen! We denderen door!