Schaken op een maandag, wie had gedacht dat dat zo leuk kon zijn? Tijdelijk terug op ons oude nest in ’t Proeflokaal, waar wij ons thuis voelden en thuis speelden tegen vaderclub SISSA. Maar papa kreeg klopjes deze avond.
Nog in de coulissen legden wij eerst een bodem, slechts één gang, bij de bekende Italiaan. Lange benen bedienden ons in een bedaagd tempo, maar we waren ruim op tijd om het strijdtoneel te verkennen.
De SISSAnen druppelden binnen in het H’tje, en wij bedruppelden onszelf en eventuele tegenstanders om de schaaklust goed aan te wakkeren en de zenuwen te temperen. Hopman Frits herinnerde ons eraan dat we nog wel even moesten winnen, want KNSB-beker en belangrijk en zo. Inmiddels werd duidelijk dat Koen op bord 1 tegen Mathijs mocht, Frits voorts versus Kenneth, Casper tegen neuer jungs Laurids, Ernst Jan tegen Edim. Koen koos Carls rechterhand die een zwarte pion bevatte, und es gang los.
Het bleek weer hoe bemoedigend het is om naast een teamgenoot te zitten die goed staat. Ik had niet de kans om te zien hoe Frits precies die extra vrije d-pion bemachtigde, maar als hij lang rokeert weet je wel hoe laat het is. Zodoende had Koen de luxe om zijn paarden rustig te roteren op de onderste rijen, beetje JJ-style, KI met license to kill. Terwijl mijn tegenstander de denktank in ging om de Franse Tarrasch te weerleggen, kon ik eens rustig toekijken hoe Edim een kwal verkwanselde. In EJ’s woorden deed onze knuffelbosniër ‘een beetje een rare zet’, mogelijk geïnspireerd door het bestellen van een koffie verkeerd.
Toen laatstgenoemde zich wat later hardop afvroeg wie er eigenlijk teamleider was, hadden er misschien alarmbellen moeten afgaan in mijn hoofd. Ik antwoordde dat ik dat waarschijnlijk was, en wees het idee van remise op voorhand resoluut af.
Zelf nam ik enig risico in het inmiddels ontstane eindspel. Ik kreeg het beoogde lichtestukkenduo tegen toren en wat pionnen, maar met veel meer tijd op de klok. Mijn interesse in mijn buurmannen begon te tanen, maar kennelijk bleef Java wakker en kermde Python: punt voor Rietman. Ook punt voor Rupert nadat mijn d-pion in de end-zone belandde. Terug van een taaie analyse bleek EJ te hebben verloren, en Koen het winnende halfje te hebben gepakt (ik fungeerde zoals gebruikelijk als oudpapierbak; geen idee hoeveel onbekeken notatieformulieren van Koen ik in bezit heb).
In de nazit moest vooral EJ het ontgelden. Het blijkt dat materiaalwinst omzetten in punten (nog) niet zijn forte is. Een domper of leermoment, afhankelijk van wie je het vraagt. Edim had wel knap teruggeknokt, waarvan akte.
Zo laat op de avond vergeet je wel eens wat: waar je je sigaretten hebt gelaten, hoe laat je trein gaat. Maar de nacht is weer geopend en toevallig heb ik geen baan of kinderen, een geluk bij een ongeluk.
SISSA bedankt voor de gastvrijheid en de punten. We’ll meet again op 23 april!