Sheila – Devotion Spacer! De meest vrolijke hits staan in mineur. JJ en spaCer zetten de toon. Anders dan normaal edoch opgewekt vertrokken we naar Apeldoorn – correctie Arnhem. Met een blik vol spellust en enthousiasme stonden de 2 Assenaren te wachten bij Assen-Zuid – correctie midden. Helaas, 2-0 achter. Geen woorden aan vuil maken. De rest mocht het brandhout opstoken tot een stevig vuurtje.
De eerste gedachte die door Koens hoofd schoot toen hij voorgenoemde probeerde wakker te schudden was: wat zal mijn rating vanavond zijn. Beta als hij is maakte hij de correcte rekensom dat er gewonnen moest worden om deze hoger te laten zijn dan in de ochtend. Middenin de strijd besloot zijn opponent het midden te verruilen voor de twee flanken. De realisatie dat dit tot overrompeling zou leiden kwam kort voordat de koning werd neergelegd.
De aansluitingstreffer stond koud op het scorebord toen Benno het ‘je hoeft niet te forceren’ vertaalde in een stukoffer. Zo fors het leek, zo tandeloos was het. Met een van afgrijzen vertrokken gezicht kon ook het derde punt bij de Arnhemmers worden opgeschreven.
Niets klopte vandaag. Aan Hendrik kun je zien dat hij geen klassieke opleiding heeft gehad, maar dat hij goed kan rekenen voor een historicus. Het punt was dan ook binnen maar als nieuwbakken captain moet hij nog leren dat hij zorg draagt voor alle 8 te verdelen punten. Als leider de staart bemannen geeft geen pas, zeker niet wanneer je in ogenschouw neemt dat er genoeg prutsers beschikbaar zijn voor dat bord. Oren laten hangen naar het klagende volk, bier tekort op de vrijdag. Vergeten een voorschot te nemen op de vrijdag. Het voelt allemaal nog wat onwennig.
Enige verschoning treft Hendrik wel, daar de zelfbenoemd geboren leider hem een Paultje heeft gedraaid. De Benjamin zo in een hevig pikorde gevecht achterlatend. Je moet van je hart geen moordkuil maken spreekt het opperhoofd van deze wedstrijd.
Het opperhoofd weet bijvoorbeeld te melden dat hij zijn partij spannender vond dan hem lief was. Geen geruisloze overwinning, maar een kletterende strijd op leven en dood, zoals de Sicilianen dat graag zien.
Met de 3-3 op het scorebord kunnen we het punt van Frits als een zegen beschouwen. Een gouden greep van de teamleider om de man uit vorm wit te geven. Niets in deze partij klopte. Bij zwart dan. De dobbelaar die niet dobbelt, maar wel een aljechin uit de hoge hoed tovert. Daar hoef je bij een Frits in of uit vorm niet mee aan te komen. Naast dobbelen doet hij ook niet aan opgeven, maar dat betekent niet dat het punt niet bijgeschreven kon worden.
Resteert Arjan, die een footlong haalde bij de Subway, maar slechts de helft nuttigden. Wel gebruikte hij meer dan de helft van zijn tijd om zijn stelling om zeep te helpen. Niet getreurd, er komen wel kansen. Bijvoorbeeld om een al dan niet gewonnen eindspel in te gaan, of een zetherhaling op het bord te gooien. Aan Arjans partij kun je zien dat hij niet kan schaken, maar wel kan rekenen. Helaas rekende hij deze partij op het niveau van een kleuter waardoor geen van deze kansen gegrepen werd. Geen halfjes en toch 4-4, dat zal Paul leren!
Gelukkig hebben we de afterparty nog.